नमस्कार!
घनाबस्ती काठमाण्डौ शहरबाट धेरै टाढा को शुन्दर घरबाट। ळाग्छ कहिले काँहि त कोलाहाल ठमेल बाट सबै छोडेर यहि शान्त शुन्दर घरमा गएर आनन्द लिएर बसुँकि????
यो तश्बिर मैले पोखराको सारङकोटमा खिचेको हुँ।
Tuesday, January 20, 2009
घनाबस्ती काठमाण्डौ शहरबाट धेरै टाढा.................
नमस्कार!
घनाबस्ती काठमाण्डौ शहरबाट धेरै टाढा को शुन्दर घरबाट। ळाग्छ कहिले काँहि त कोलाहाल ठमेल बाट सबै छोडेर यहि शान्त शुन्दर घरमा गएर आनन्द लिएर बसुँकि????
यो तश्बिर मैले पोखराको सारङकोटमा खिचेको हुँ।
Monday, January 19, 2009
life is journey travel comfortably
No doubt, life is a journey but many could not travel comfortably. Comfort comes with travel agent, travel carrier and service at the destination or at transit. Once I had a transit route at Abu Dhabi airport and I was encouraged with the slogan printed at the board ‘Life is a journey travel comfortably’ but I feel myself sorry to see the uncomforted situation. Over crowded lounge, not enough and uncomfortable chairs forced travelers to lie or sleep on the floor path (see picture). How can one feel comfortable sleeping of the path? I didn’t find drinking water neither a point to charge mobile. Suffocative dome with cigarette smoke was not making my journey comfortable at this place.
यो के भो
यो के भो बर्षादमा बादल हट्यो कि कतै ती आँखाबाट गाजल हट्यो,
किन उनले मेरा खस्रा हात रोजीन्, शायद समाएको आँचल हट्यो।
नियमितता र आकस्मिकताको संयोगलाई नै 'भाग्य' मान्ने हो भने कुनै पनि 'सार' र 'रुप'मा फरक भेटिंदैन। पलभरको भिन्नताले 'म' रहेको ठाउँमा तपाईं रहनुहुन्थ्यो। मैले गरेका काम तपाईं गर्नुहुन्थ्यो। यसैलाई बुझाउने प्रयास गर्दैछन् यस पोड्काष्ट्का लोकप्रिय प्रस्तोता- अच्युत घिमिरे। प्रस्तोता- श्रोता दूरी, लोकप्रियाताको रहस्य र बैज्ञानिकता सम्बन्धी प्रस्तोताको मनोवाद यो बुलबुलमा सुन्नुहुनेछ।
कार्यक्रमलाई नेपालका बिभिन्न रेडियो माध्यमबाट बिभिन्न समयमा प्रसारण गरिएको थियो। कार्यक्रममा हिन्दी गजल र धूनहरुको प्रयोग गरिएका छन्।
म भट्टीवाल्नी, आज पाठशालाका कुरा सुन्नुस्
काठमाडौको एकछेउमा एउटा भट्टीपसल छ। म त्यहाँको साहुनी। मुखै फोरेर भनुँ न- भट्टीवाल्नी। अली पहिलेसम्म अरु अरु पनि पसलमा हुन्थ्यो। तर यो नयाँ सरकारले पिउँदा लाग्ने चीज बेग्लै बनाउँने भनेदेखि भने मेरो भट्टी बेग्लै बनाएको छु- अलिक फराकिलो गरेर। प्रायजसो उही अनुहार, उही समूहका व्यक्तिहरुको अनेक कुराकानी, विचार, गन्थनमन्थन, आक्रोश, खुशी, पीडा सुन्न पाइरहन्छु। अनि उनीहरुको थेत्तरपन, काँतरपन, निर्लज्जपन, हाकिमीपारा, धाक-रबाफ, फाईफुट्टीपन, मर्दाङ्गीपनलाई पनि कहिलेकाही झेल्नैपर्छ। के गर्नु त्यो मेरो बाध्यता पनि हो। अनि मेरो व्यावसायिकताभित्र लुकेको मानवता पनि। जहिले अरुको सुन्दा सुन्दा वाक्क भए भनुँ भने पनि धर नपाउने। के गर्नु यस्तै नै छु- म, मेरो काम, अनि मेरो दिनचर्या। तर आज म केही कुरा भन्छु। देशमा अनेकथरीको तन्त्र आको बेलामा पनि नभने कहिले भन्नु र? कि कसो हो कुन्नी? भनेर म आफैले आफैलाई सोध्दा 'होत्तनि'भन्यो। लज्जा त भनेर आज त भन्दैछु। तर म राम्रा कुरा मात्रै सुनाउँछु है। भट्टीको नराम्रा कुरा त भन्नै पर्दैन। किनकी त्यस्ता नराम्रा कुरालाई त हावाले नि उडाएर टाढाटाढासम्म लैजान्छ रे। तर राम्रा कुरा चाहिँ खेपैपिच्छे दोहोर्याइराख्दा मात्रै फैलिन्छ रे क्या। भनेको सुनेको मैले नि। अनि आधाउँधी त साँचो नै हो भन्ने ला'छ मलाई नि।
आजकाल त यो बिजुलीबत्ती नहुनाले पनि धेरै मान्छेहरु ओइरिन थालेका छन् मेरो भट्टीमा। त्यसहिसाबले ब्यापार नि हुन्छ। चुरोटको धुवाले कोठानि धमिलिन्छ। हल्लाखल्ला र खैलाबैलाले माहोल नि तात्तिन्छ। अनि कहिलेकाही किचलो हुनु त सामान्य कुरा भो यो लाइनमा। ए साँची! पहिला पहिला त खाली लोग्नेमान्छेहरु र विदेशी स्वास्नीमान्छेहरु मात्रै आउँथे। आजकाल त जमाना निकै बद्लिदै छ। स्वास्नीमान्छेहरु पनि आउँछन्- भर्खरकादेखि लिएर पाका पाका जस्ता लाग्नेहरु। बाबै! उनीहरु पनि मजाले चुरोट सल्काएर सानसँग धुवा उडाउँदै ठुल्ठुला राजनीतिका कुरा गर्छन्। हातमा रक्सीको गिलास लिएर कस्तो निर्धक्कसँग बस्छन्।
शुरु शुरुमा त उनीहरुलाई देखेर मेरो मुख आऽऽऽ को आऽऽऽ हुन्थ्यो। आँखा एकोहोरिएर उनीहरुको चर्तीकलातिरै अडिन्थ्यो। अनि साह्रै अचम्म लाग्थ्यो। कस्ता नकचरी, बाइफाले अनि थेत्तर र'छन् भनेर मनै पराउन्नथे म। यिनका घरमा को को छन्? किन यसरी बिग्रिएका होलान्? यिनलाई कसैको डर लाउन्न कि क्याहो? भन्ने सोचेर म भुतुक्कै हुन्थे। तर बिस्तारै बिस्तारै उनीहरुको कुरा सुन्दै जाँदा, व्यवहार हेर्दै लादा त नयाँ कुरा हैन रहेछ भन्ने लाग्न थाल्यो। अनि उनीहरु हाम्रा देशका गन्नेमान्ने आइमाईहरु नै होलान् भन्ने अड्कल काटे। तर मजस्ता चाही पक्कै हैनन् है भन्ने पनि मजाले बुझे। अनि कि, आइमाईले भट्टी मात्रै चलाउने हैन भट्टीमा गएर ती लोग्नेमान्छेहरु जत्तिकै रमाउन पनि हुने रहेछ भन्ने पनि मनमा लागेको छ। तर यही कुरा मेरो लोग्नेलाई चाहि पिटिक्कै ठिक लाग्दैन। खै किन हो कुन्नी मैले के खा'र बुझ्नु? त्यसैले मैले नि मेरो मनमा लाग्या कुरा लोग्नेलाई भनेकै छुईन अहिलेसम्म। भन्न नि सक्दिन होला सायद। मैले भन्न नसके के भो र मेरा सन्तानले आफै बुझ्छन् झैँ ला'छ मलाई। एता सुन्नुस् न, मैले भनेको थिएँ नि, ती आइमाईहरु गन्नेमान्ने नै होलान् भनेर। बाफरे, हो त रहेछ नि। म पनि ठीकै अड्कल काट्दो रहेछु गाँठे।
मेरा भट्टीमा आउनेमध्येमा एउटा टोली छ। त्यो टोली हप्तामा एकदिन झुल्किन्छन्, हप्ताभरीको कुराकानी एकअर्कासँग फुकाउँछन् अनि हराउँछन्। अनि फेरी त्यस्तैगरी अर्को हप्तातिर देखिन्छन्। उनीहरु साह्रै मिजासिला अनि राजनीतिसम्बन्धी धेरै कुरा गर्ने, देशमा भइरहेको हरेक घटनाप्रति जानकार रहने अनि खुला विचारका लाग्छन् मलाई। उनीहरुको अनेकथरीको कुराले मैले नि धेरै कुरा था पाउछु। कहिलेकाहीँ त अचम्ममा पर्छु म उनीहरुको कुरा, एकअर्काको कुरामाथि अरु कुरा थपेको देखेर। अनि एकअर्कालाई बुझेको र आदर गरेको देखेर। अनि उनीहरुले मेरो भट्टीलाई आफ्नै हिसाबले नामाकरण गरेका छन्- पाठशाला। अनि उनीहरुमध्येको कोही एकजनालाई पालैपालो गरेर भेलापिच्छे माट्साप बनाउँछन्। अनि अनेकवली कुराकानी शुरु गर्छन्। एकआपसमा वादविवाद गर्छन्। उनीहरुको टोलीमा कहिलेकाही अघि मैले माथि भनेझैँ आइमाईहरु पनि सामेल हुन्छन्। उनीहरुले नै भनेका कहिलेकाही आउने चाही विशेष अतिथि रे पाठशालाका। अनि क्या गजबले तालमा ताल मिलाएर कुराकानी गर्छन्। कहिलेकाही त झगडै गरे जत्तिकै चर्काचर्की पनि पर्छ। तर एकैछिनमा फेरी कस्तरी मिलीहाल्छन्। उनीहरुलाई देखेर त नि छक्क पर्छु। यस्तो भट्टीमा आएर मजाले रक्सीसक्सी पिउँछन्। चुरोटसुरोट तान्छन्। अनि कत्रा कत्रा ठुल्ठूला योजना सोजना खै संघीय राज्य, के के जाती बाँडफाँडका कुरा, फलाना पार्टीले यस्तो गर्यो, उस्तो गर्यो, फलानले यस्तो लेख्यो, खै के के हो के के भनेर कुराकानी गर्छन्। तर पनि उनीहरुको व्यवहार भने अरु जड्याहाँ र रक्स्याहा जस्तो हुन्न। मेरै लोग्नेकै बारेमा म यसो विचार गर्छु। अहँ, म त्यस्तो पाउँदिन। खैर, सबै उनीहरु जस्तै भइदिए त कस्तो होला हगि? भन्ने सोचेर घरीघरी म त्यसै फुरुङ्ग हुन्छु। अरुझैँ जाँड खाने मान्छे पनि सद्दे हुँदारहेछन् भनेर म घरीघरी दंग नि पर्छु।
साँची त, खै कुन कुरासँग जोडेर राखे उनीहरुले मेरो भट्टीको नयाँ नाम। तर सुन्दाखेरी मेरो कानलाई सन्चो हुन्छ। अनि मन पनि फुरुङ्ग हुनेगर्छ। उनीहरुको अगाडी उभिँदा मलाई मेरो भट्टी र जाँडसाँड बेच्ने काम पनि निकै ईज्जतीलो पेशा हो भन्ने लाग्छ। उनीहरुले मेरो विचार पनि बुझ्नेगर्छन् कहिलेकाहीँ। व्यापार कस्तो चल्दैछ? कमाई कत्तिको हुँदैछ? केटाकेटीहरु के गर्दैछन्? यस्तै पारिवारिक कुराकानीदेखि देशमा भइरहेको के के जातीबारेमा मेरो मनमा के छ? मैले कसरी बुझेको छु भन्ने पनि सोध्न भ्याउँछन्। उनीहरुको त्यो सोधाईले मैले पनि मनमा केही कुरा गुन्नु उन्नुको मतलब फेला पारे। अनि आजकाल त धेरैजसो कुराहरुमा मेरो चासो बढेको छ झैँ ला'छ। अनि पहिले भन्दा कुरा नि अलिक बढी नै बुझ्न थालेछु कि भन्ने नि ला'छ। तर अरुलाई भनुँ भने बढी भईखाकी भन्लान् भन्ने पीर'नि छ मनमा। मेरो आमाले म तरुनी छँदा मलाई सम्झाउँदै भन्नुहुन्थ्यो 'संगत गुणाको फल'। हो र'छ भन्ने ला'छ। सँधै उही मात्तिएका/पात्तिएका पिउनकै लागि मात्र पिउँनेहरुको संगतले त के उँभो लागिदोरहेछ र? के नै कुरो बुझिदोरहेछ र? सँधै यस्तै यस्तै मान्छे मेरो भट्टीमा आउँने जाने गरेमा त धेरै कुरा बुझ्न सक्ने रहेछु।
त्यो टिभी अनि एफएमहरुले दिने सम्चार त उनीहरु आको बेलामा था पाउँछु म। बत्ती हुँदा नि त्यत्ति सारो सम्चार हेर्ने अनि सुन्ने चलन हुन्न मेरोमा। अरुले भनेको 'अरे'को भरमा बस्नुपर्थ्यो। अस्ती भर्खरै मात्रै सबैजना खूबै दुःखी भए- जनकपुरको एकजना आइमाई पत्रकार मारेको भनेर। त्यो भन्दा अघि नि अरु थुप्रै कुरामा यस्तै चिन्ता गर्दै थिए उनीहरु। अब यो लोडसेडिङको राजनीतिबारेमा नि थुप्रै कुरा गर्छन्। अनि विशेष अतिथिमा आउने आइमाईहरु भाको बेलामा त अरु बेला भन्दा फरक, खै के भन्थे हौ....अ... याद आयो जेण्डर हो क्यारा। हो हो, त्यही भन्थे। हौ त्यो भन्ने शब्दबारेमा नि कुरा गर्छन्। तर मैले चाहि गाँठ्ठी कुराको भ्याउ पाएको छुइन। तर त्यो चीज निकै भयंकर नै होला भन्ने ला'छ।
आच्या! भुसुक्कै भो नि। भट्टीवाल्नी भएर पनि मैले त भट्टीमा आएका ग्राहकझैँ लम्बेतान कुरा पो सुनाउँन पुगेछु। यस्तै पारा हो भने मेरो भट्टी सुक्दैन होला त? कसरी सुक्ला र भन्ने भा'छ तपाईको मनमा? अब ग्राहकले गर्ने आधा काम मैले नै भ्याइदिएपछि सुकेन त? ए अँ, एउटा कुरा त भनेरै छाड्छु है। हिजो मात्रै मलाई मनपर्ने टोलीको एकजना माट्साप निकै चाँडै आइपुगे। आएर सँधै झैँ 'हैन माट्साप म त चाँडै पाठशाला आइपुगे। सबै चाँडै भेला हुने कि?' भनेर मोबाइल नि गरेनन्। ग्राहक धेरै थिएनन् मेरा नि। उनले चुरोट मगाए सँधै खानेगरेको- सुर्य। अनि मेरो हालचाल, व्यस्तता सोध्न थाले। कुरा गर्दै जाँदा मलाई बत्ती नहुँदा कसरी कामकाज चलाउँदै हुनुहुन्छ भनेर सोधे। मैले आफ्नो कठिनाई र थप कसरत हूबहू बताए। उनी त झनै सोचमग्न पो देखिए।
बोल्दाबोल्दै मैले भनिदिए उनलाई- 'यो चिम कस्ले बनायो कुन्नी तर त्यो मान्छेले जानेन'। एक्कासी उनले भने 'कसरी?'
'कसरी हुनु नि अब। चिम त बनायो नि तर त्यसलाई बिजुली चाहिने किन बनायो त? अरु देशमा मात्रै फिट भयो नि त। खै हामीकहाँ त फिट भएन नि'। मलाई हेरेर मजाले हाँसे सही थप्दै भन्न थाले- 'हो नि साँची। अनि यो गाडी बनाउनेले पनि पेट्रोल अनि डिजेल चाहिने किन बनाएको होला हगि? अनि यो टिभी बनाउनेले पनि त बिजुली चाहिने बनायो नि हैन?'।
'हो नि' भन्दै म पनि हाँसे। तर एकैछिनमा उनले मलाई सोधे- 'यस्तो कुरा कहाँबाट पत्ता लगाउनुभो तपाईले?'।
'तपाईहरुकै गफगाफबाट नि' मेरो कुराले उनी छक्क परे। अनी मैले नै भने- 'खै अस्ती मात्रै तपाईहरुले भनेको सुनेको मैले। अरु देशको जस्तो संघीयता नेपालमा फिट हुन्न भन्ने कुरा। त्यही भएर मैले नि अरुले बनाएको चीम हाम्लाई फिट नभएको होला भनेर जोडेको नि'।
'ए त्यसो भा कुरा सही सुन्नुभो तर पूरै बुझाउन बाँकी भएछ। पूरै कुरा बुझ्नको लागि आज हाम्रो विशेष पाहुना हुने हो त?'
आम्मै! राम राम राम, मेरो त होशै उड्यो नि एकछिनलाई त। मैले भन्दै थिए नि अघिनै। नराम्रो कुरा हावाले फैलाउँछ भनेर। मेरो दिमागमा नि त्यो चुरोटको धुवा उडाएको आइमाई पो आयो। हातमा गिलास लिएर विशेष पाहुना बनेको मात्रै देखे। अरु कुरा त केही नि देखिन। अनि मेरो त मुहारै रातो भयो। मुखै सुकेझैँ लाग्यो।
'दिदी तर्सिनुपर्दैन त्यसरी। हामी आज तपाईले बुझ्नेगरी कुरा गर्छौ। तपाई आफ्नो काम गर्दै सुन्न सक्नुहुन्छ। अनि नभ्याएको बेला छुटेको कुरा, नबुझेको कुरा भ्याएको बेलामा आएर सोध्न सक्नुहुन्छ। अनि विशेष पाहुना हुनुभएन त?'
'ए त्यसरी त हुन्छ नि किन नहुनु र' ए रात्तै, कस्तो ट्याक्कटुक्क कुरा मिलाएको बा। दिमागले नि कत्ति छिटो भ्याको त।
'तपाई आजदेखि हाम्रो पाठशालाको नियमित विशेष पाहुना है त दिदी। तपाईलाई लागेको कुरा हामीसँग जहिले सोधे नि, भने नि हुन्छ' अहो म पो उनीहरुको नियमित पाहुना रे। लौ जा। जिब्रो बाहिर निकालेरै टोकेछु। तर बडो खुशी छु म। सन्नुस् न खुशी नहुनु पर्ने कारण के नै छ र हैन त। कमसेकम यो लोडसेडिङले मेरो लागि यत्ति त राम्रो गरेको छ। धन्य लोडसेडिङ। तर १६ घण्टाभन्दा बढी चाहि नहोस् बरु चाँडै कम होस् भन्ने मेरो भित्री मनदेखिको प्रार्थना छ। त्यसको बदलामा लोडसेडिङ कम हुनासाथ पाठशालाका ती टोलीको कुरा कम सुन्न पाइए पनि ठिकैछ। कस्तो लाग्यो त मेरो कुरा तपाईहरुलाई? भट्टी र भट्टीवाल्नीका कुरा नि सुन्ने हो भन्ने त लागेन कतै? जे लागे नि भन्नुस् है। अब मेरा लागि तपाई नि विशेष पाहुना। ती माट्सापले भनेझैँ क्या त। नमस्कार!
आजकाल त यो बिजुलीबत्ती नहुनाले पनि धेरै मान्छेहरु ओइरिन थालेका छन् मेरो भट्टीमा। त्यसहिसाबले ब्यापार नि हुन्छ। चुरोटको धुवाले कोठानि धमिलिन्छ। हल्लाखल्ला र खैलाबैलाले माहोल नि तात्तिन्छ। अनि कहिलेकाही किचलो हुनु त सामान्य कुरा भो यो लाइनमा। ए साँची! पहिला पहिला त खाली लोग्नेमान्छेहरु र विदेशी स्वास्नीमान्छेहरु मात्रै आउँथे। आजकाल त जमाना निकै बद्लिदै छ। स्वास्नीमान्छेहरु पनि आउँछन्- भर्खरकादेखि लिएर पाका पाका जस्ता लाग्नेहरु। बाबै! उनीहरु पनि मजाले चुरोट सल्काएर सानसँग धुवा उडाउँदै ठुल्ठुला राजनीतिका कुरा गर्छन्। हातमा रक्सीको गिलास लिएर कस्तो निर्धक्कसँग बस्छन्।
शुरु शुरुमा त उनीहरुलाई देखेर मेरो मुख आऽऽऽ को आऽऽऽ हुन्थ्यो। आँखा एकोहोरिएर उनीहरुको चर्तीकलातिरै अडिन्थ्यो। अनि साह्रै अचम्म लाग्थ्यो। कस्ता नकचरी, बाइफाले अनि थेत्तर र'छन् भनेर मनै पराउन्नथे म। यिनका घरमा को को छन्? किन यसरी बिग्रिएका होलान्? यिनलाई कसैको डर लाउन्न कि क्याहो? भन्ने सोचेर म भुतुक्कै हुन्थे। तर बिस्तारै बिस्तारै उनीहरुको कुरा सुन्दै जाँदा, व्यवहार हेर्दै लादा त नयाँ कुरा हैन रहेछ भन्ने लाग्न थाल्यो। अनि उनीहरु हाम्रा देशका गन्नेमान्ने आइमाईहरु नै होलान् भन्ने अड्कल काटे। तर मजस्ता चाही पक्कै हैनन् है भन्ने पनि मजाले बुझे। अनि कि, आइमाईले भट्टी मात्रै चलाउने हैन भट्टीमा गएर ती लोग्नेमान्छेहरु जत्तिकै रमाउन पनि हुने रहेछ भन्ने पनि मनमा लागेको छ। तर यही कुरा मेरो लोग्नेलाई चाहि पिटिक्कै ठिक लाग्दैन। खै किन हो कुन्नी मैले के खा'र बुझ्नु? त्यसैले मैले नि मेरो मनमा लाग्या कुरा लोग्नेलाई भनेकै छुईन अहिलेसम्म। भन्न नि सक्दिन होला सायद। मैले भन्न नसके के भो र मेरा सन्तानले आफै बुझ्छन् झैँ ला'छ मलाई। एता सुन्नुस् न, मैले भनेको थिएँ नि, ती आइमाईहरु गन्नेमान्ने नै होलान् भनेर। बाफरे, हो त रहेछ नि। म पनि ठीकै अड्कल काट्दो रहेछु गाँठे।
मेरा भट्टीमा आउनेमध्येमा एउटा टोली छ। त्यो टोली हप्तामा एकदिन झुल्किन्छन्, हप्ताभरीको कुराकानी एकअर्कासँग फुकाउँछन् अनि हराउँछन्। अनि फेरी त्यस्तैगरी अर्को हप्तातिर देखिन्छन्। उनीहरु साह्रै मिजासिला अनि राजनीतिसम्बन्धी धेरै कुरा गर्ने, देशमा भइरहेको हरेक घटनाप्रति जानकार रहने अनि खुला विचारका लाग्छन् मलाई। उनीहरुको अनेकथरीको कुराले मैले नि धेरै कुरा था पाउछु। कहिलेकाहीँ त अचम्ममा पर्छु म उनीहरुको कुरा, एकअर्काको कुरामाथि अरु कुरा थपेको देखेर। अनि एकअर्कालाई बुझेको र आदर गरेको देखेर। अनि उनीहरुले मेरो भट्टीलाई आफ्नै हिसाबले नामाकरण गरेका छन्- पाठशाला। अनि उनीहरुमध्येको कोही एकजनालाई पालैपालो गरेर भेलापिच्छे माट्साप बनाउँछन्। अनि अनेकवली कुराकानी शुरु गर्छन्। एकआपसमा वादविवाद गर्छन्। उनीहरुको टोलीमा कहिलेकाही अघि मैले माथि भनेझैँ आइमाईहरु पनि सामेल हुन्छन्। उनीहरुले नै भनेका कहिलेकाही आउने चाही विशेष अतिथि रे पाठशालाका। अनि क्या गजबले तालमा ताल मिलाएर कुराकानी गर्छन्। कहिलेकाही त झगडै गरे जत्तिकै चर्काचर्की पनि पर्छ। तर एकैछिनमा फेरी कस्तरी मिलीहाल्छन्। उनीहरुलाई देखेर त नि छक्क पर्छु। यस्तो भट्टीमा आएर मजाले रक्सीसक्सी पिउँछन्। चुरोटसुरोट तान्छन्। अनि कत्रा कत्रा ठुल्ठूला योजना सोजना खै संघीय राज्य, के के जाती बाँडफाँडका कुरा, फलाना पार्टीले यस्तो गर्यो, उस्तो गर्यो, फलानले यस्तो लेख्यो, खै के के हो के के भनेर कुराकानी गर्छन्। तर पनि उनीहरुको व्यवहार भने अरु जड्याहाँ र रक्स्याहा जस्तो हुन्न। मेरै लोग्नेकै बारेमा म यसो विचार गर्छु। अहँ, म त्यस्तो पाउँदिन। खैर, सबै उनीहरु जस्तै भइदिए त कस्तो होला हगि? भन्ने सोचेर घरीघरी म त्यसै फुरुङ्ग हुन्छु। अरुझैँ जाँड खाने मान्छे पनि सद्दे हुँदारहेछन् भनेर म घरीघरी दंग नि पर्छु।
साँची त, खै कुन कुरासँग जोडेर राखे उनीहरुले मेरो भट्टीको नयाँ नाम। तर सुन्दाखेरी मेरो कानलाई सन्चो हुन्छ। अनि मन पनि फुरुङ्ग हुनेगर्छ। उनीहरुको अगाडी उभिँदा मलाई मेरो भट्टी र जाँडसाँड बेच्ने काम पनि निकै ईज्जतीलो पेशा हो भन्ने लाग्छ। उनीहरुले मेरो विचार पनि बुझ्नेगर्छन् कहिलेकाहीँ। व्यापार कस्तो चल्दैछ? कमाई कत्तिको हुँदैछ? केटाकेटीहरु के गर्दैछन्? यस्तै पारिवारिक कुराकानीदेखि देशमा भइरहेको के के जातीबारेमा मेरो मनमा के छ? मैले कसरी बुझेको छु भन्ने पनि सोध्न भ्याउँछन्। उनीहरुको त्यो सोधाईले मैले पनि मनमा केही कुरा गुन्नु उन्नुको मतलब फेला पारे। अनि आजकाल त धेरैजसो कुराहरुमा मेरो चासो बढेको छ झैँ ला'छ। अनि पहिले भन्दा कुरा नि अलिक बढी नै बुझ्न थालेछु कि भन्ने नि ला'छ। तर अरुलाई भनुँ भने बढी भईखाकी भन्लान् भन्ने पीर'नि छ मनमा। मेरो आमाले म तरुनी छँदा मलाई सम्झाउँदै भन्नुहुन्थ्यो 'संगत गुणाको फल'। हो र'छ भन्ने ला'छ। सँधै उही मात्तिएका/पात्तिएका पिउनकै लागि मात्र पिउँनेहरुको संगतले त के उँभो लागिदोरहेछ र? के नै कुरो बुझिदोरहेछ र? सँधै यस्तै यस्तै मान्छे मेरो भट्टीमा आउँने जाने गरेमा त धेरै कुरा बुझ्न सक्ने रहेछु।
त्यो टिभी अनि एफएमहरुले दिने सम्चार त उनीहरु आको बेलामा था पाउँछु म। बत्ती हुँदा नि त्यत्ति सारो सम्चार हेर्ने अनि सुन्ने चलन हुन्न मेरोमा। अरुले भनेको 'अरे'को भरमा बस्नुपर्थ्यो। अस्ती भर्खरै मात्रै सबैजना खूबै दुःखी भए- जनकपुरको एकजना आइमाई पत्रकार मारेको भनेर। त्यो भन्दा अघि नि अरु थुप्रै कुरामा यस्तै चिन्ता गर्दै थिए उनीहरु। अब यो लोडसेडिङको राजनीतिबारेमा नि थुप्रै कुरा गर्छन्। अनि विशेष अतिथिमा आउने आइमाईहरु भाको बेलामा त अरु बेला भन्दा फरक, खै के भन्थे हौ....अ... याद आयो जेण्डर हो क्यारा। हो हो, त्यही भन्थे। हौ त्यो भन्ने शब्दबारेमा नि कुरा गर्छन्। तर मैले चाहि गाँठ्ठी कुराको भ्याउ पाएको छुइन। तर त्यो चीज निकै भयंकर नै होला भन्ने ला'छ।
आच्या! भुसुक्कै भो नि। भट्टीवाल्नी भएर पनि मैले त भट्टीमा आएका ग्राहकझैँ लम्बेतान कुरा पो सुनाउँन पुगेछु। यस्तै पारा हो भने मेरो भट्टी सुक्दैन होला त? कसरी सुक्ला र भन्ने भा'छ तपाईको मनमा? अब ग्राहकले गर्ने आधा काम मैले नै भ्याइदिएपछि सुकेन त? ए अँ, एउटा कुरा त भनेरै छाड्छु है। हिजो मात्रै मलाई मनपर्ने टोलीको एकजना माट्साप निकै चाँडै आइपुगे। आएर सँधै झैँ 'हैन माट्साप म त चाँडै पाठशाला आइपुगे। सबै चाँडै भेला हुने कि?' भनेर मोबाइल नि गरेनन्। ग्राहक धेरै थिएनन् मेरा नि। उनले चुरोट मगाए सँधै खानेगरेको- सुर्य। अनि मेरो हालचाल, व्यस्तता सोध्न थाले। कुरा गर्दै जाँदा मलाई बत्ती नहुँदा कसरी कामकाज चलाउँदै हुनुहुन्छ भनेर सोधे। मैले आफ्नो कठिनाई र थप कसरत हूबहू बताए। उनी त झनै सोचमग्न पो देखिए।
बोल्दाबोल्दै मैले भनिदिए उनलाई- 'यो चिम कस्ले बनायो कुन्नी तर त्यो मान्छेले जानेन'। एक्कासी उनले भने 'कसरी?'
'कसरी हुनु नि अब। चिम त बनायो नि तर त्यसलाई बिजुली चाहिने किन बनायो त? अरु देशमा मात्रै फिट भयो नि त। खै हामीकहाँ त फिट भएन नि'। मलाई हेरेर मजाले हाँसे सही थप्दै भन्न थाले- 'हो नि साँची। अनि यो गाडी बनाउनेले पनि पेट्रोल अनि डिजेल चाहिने किन बनाएको होला हगि? अनि यो टिभी बनाउनेले पनि त बिजुली चाहिने बनायो नि हैन?'।
'हो नि' भन्दै म पनि हाँसे। तर एकैछिनमा उनले मलाई सोधे- 'यस्तो कुरा कहाँबाट पत्ता लगाउनुभो तपाईले?'।
'तपाईहरुकै गफगाफबाट नि' मेरो कुराले उनी छक्क परे। अनी मैले नै भने- 'खै अस्ती मात्रै तपाईहरुले भनेको सुनेको मैले। अरु देशको जस्तो संघीयता नेपालमा फिट हुन्न भन्ने कुरा। त्यही भएर मैले नि अरुले बनाएको चीम हाम्लाई फिट नभएको होला भनेर जोडेको नि'।
'ए त्यसो भा कुरा सही सुन्नुभो तर पूरै बुझाउन बाँकी भएछ। पूरै कुरा बुझ्नको लागि आज हाम्रो विशेष पाहुना हुने हो त?'
आम्मै! राम राम राम, मेरो त होशै उड्यो नि एकछिनलाई त। मैले भन्दै थिए नि अघिनै। नराम्रो कुरा हावाले फैलाउँछ भनेर। मेरो दिमागमा नि त्यो चुरोटको धुवा उडाएको आइमाई पो आयो। हातमा गिलास लिएर विशेष पाहुना बनेको मात्रै देखे। अरु कुरा त केही नि देखिन। अनि मेरो त मुहारै रातो भयो। मुखै सुकेझैँ लाग्यो।
'दिदी तर्सिनुपर्दैन त्यसरी। हामी आज तपाईले बुझ्नेगरी कुरा गर्छौ। तपाई आफ्नो काम गर्दै सुन्न सक्नुहुन्छ। अनि नभ्याएको बेला छुटेको कुरा, नबुझेको कुरा भ्याएको बेलामा आएर सोध्न सक्नुहुन्छ। अनि विशेष पाहुना हुनुभएन त?'
'ए त्यसरी त हुन्छ नि किन नहुनु र' ए रात्तै, कस्तो ट्याक्कटुक्क कुरा मिलाएको बा। दिमागले नि कत्ति छिटो भ्याको त।
'तपाई आजदेखि हाम्रो पाठशालाको नियमित विशेष पाहुना है त दिदी। तपाईलाई लागेको कुरा हामीसँग जहिले सोधे नि, भने नि हुन्छ' अहो म पो उनीहरुको नियमित पाहुना रे। लौ जा। जिब्रो बाहिर निकालेरै टोकेछु। तर बडो खुशी छु म। सन्नुस् न खुशी नहुनु पर्ने कारण के नै छ र हैन त। कमसेकम यो लोडसेडिङले मेरो लागि यत्ति त राम्रो गरेको छ। धन्य लोडसेडिङ। तर १६ घण्टाभन्दा बढी चाहि नहोस् बरु चाँडै कम होस् भन्ने मेरो भित्री मनदेखिको प्रार्थना छ। त्यसको बदलामा लोडसेडिङ कम हुनासाथ पाठशालाका ती टोलीको कुरा कम सुन्न पाइए पनि ठिकैछ। कस्तो लाग्यो त मेरो कुरा तपाईहरुलाई? भट्टी र भट्टीवाल्नीका कुरा नि सुन्ने हो भन्ने त लागेन कतै? जे लागे नि भन्नुस् है। अब मेरा लागि तपाई नि विशेष पाहुना। ती माट्सापले भनेझैँ क्या त। नमस्कार!
चितुवा मानवको चर्तिकला हेर्नुस् त
यिनलाई चिन्नुस्।
यिनी हुन् चितुवा मानव।
टम लेप्पार्ड हो यिनको नाम।
मान्छेलाई शोख पनि गजबगजबको।
उनलाई पनि त्यस्तै शोख रहेकोले यस्तो भएको।
यिनको नाम हो टम लेप्पार्ड। स्कटल्यान्डको एउटा कोही नबस्ने द्विपमा २० वर्षदेखि बसिरहेका छन् उनी। उनी बसेको ठाउँमा न विद्युत छ न फर्निचर।
उनले जिउभरी चितुवाको जस्तो टाट्टु खोपेका छन्। त्यसरी टाट्टु खोप्न मात्रै उनले साढे पाँच हजार पाउन्ड खर्च गरेका थिए।
पहिले उनी लन्डनमा बस्ने गर्थे।
उनले विश्वकै सबैभन्दा टाट्टु भएको कीर्तिमान पनि राखेका थिए। तर भर्खरै न्युजिल्यान्डका लकी डायमन्ड रिच भन्ने व्यक्तिले त्यो उपाधि खोसेका छन्।
Sunday, January 18, 2009
परेवा केही दिनअघिदेखि मर्न थाले
नेपालको पूर्वी नाका काकडभिट्टामा बर्ड फ्लुको संक्रमण भेटिएको पुष्टि भएर त्यहाँ संकटकाल घोषणा भइसकेको छ। आइतबार अपराह्नदेखि त्यहाँ विशेषज्ञसहितको प्राविधिक टोलीले काम पनि गरिसकेको छ। नेपालको अन्य भागमा बर्ड फ्लु फैलिएको पुष्टि भइसकेको छैन। तर बुटवलको तल्लो सिद्धबाबा मन्दिरका परेवाहरू भने भकाभक मर्न थालेको खबर आएको छ। त्यहाँ रहेका करिब ३०० परेवामध्ये डेढ सय परेवा केही दिनअघिदेखि मर्न थालेका छन्।
मन्दिरका सहयोगी पुजारी विश्वनाथ योगीले आफूले यस्तो तरिकाले मरेको कहिल्यै नदेखेको बताएका छन्। परेवा मर्न थालेपछि मन्दिर विकास समितिलाई जानकारी पनि गराएको तर त्यति वास्ता नभएको उनले बताएका छन्।
मन्दिरमा मरेका सयौं परेवाहरू मन्दिर आसपासको क्षेत्रमा वेवारिसे अवस्थामा फालिएका छन्। परेवा के कारणले मरेको हो, थाहा हुन सकेको छैन। बर्ड फ्लु हो भने एउटा अर्को समस्या निम्तिन सक्छ।
उता संकटग्रस्त क्षेत्र काकडभिट्टामा हिजैदेखि कुखुरा र अन्य पंक्षी मार्न सुरु गर्ने भनिए पनि प्राविधिकहरुको टोली नआएको भन्दै आजबाट मात्र काम सुरु गरिएको छ। छ जना विशेषज्ञसहितको ५६ जनाको र्यापिड रेस्पन्स टिमले अब त्यहाँका कुखुरा, हाँस तथा अन्य वस्तु नष्ट गर्ने काम सुरु गरेका छन्।
कुखुरा व्यवसायीहरुले सरकारले तोकेको क्षतिपूर्ति रकम कम भयो भन्दै प्रभावित क्षेत्रमा जान रोकेका थिए। क्षतिपूर्ति रकम केही बढाउन सरकारलाई सिफारिस गर्ने स्थानीय प्रशासनले बताएपछि आइतबार अपराह्नदेखि त्यहाँ काम सुरु भएको हो।Saturday, January 17, 2009
my own new story
5 March 1989
Your date of conception was on or about 12 June 1988 which was a Sunday.
You were born on a Sunday
under the astrological sign Pisces.
Your Life path number is 8.
Your fortune cookie reads:
Anger begins with folly, and ends with regret.
Life Path Compatibility:
You are most compatible with those with the Life Path numbers 2, 4, 8, 11 & 22.
You should get along well with those with the Life Path number 6.
You may or may not get along well with those with the Life Path numbers 1 & 5.
You are least compatible with those with the Life Path numbers 3, 7 & 9.
The Julian calendar date of your birth is 2447590.5.
The golden number for 1989 is 14.
The epact number for 1989 is 22.
The year 1989 was not a leap year.
Your birthday falls into the Chinese year beginning 2/6/1989 and ending 1/26/1990.
You were born in the Chinese year of the Snake.
Your Native American Zodiac sign is Wolf; your plant is Plantain.
You were born in the Egyptian month of Pachons, the first month of the season of Shomu (Harvest).
Your date of birth on the Hebrew calendar is 29 AdarI 5749.
Or if you were born after sundown then the date is 30 AdarI 5749.
The Mayan Calendar long count date of your birthday is 12.18.15.15.6 which is
12 baktun 18 katun 15 tun 15 uinal 6 kin
The Hijra (Islamic Calendar) date of your birth is Sunday, 27 Rajab 1409 (1409-7-27).
The date of Easter on your birth year was Sunday, 26 March 1989.
The date of Orthodox Easter on your birth year was Sunday, 30 April 1989.
The date of Ash Wednesday (the first day of Lent) on your birth year was Wednesday 8 February 1989.
The date of Whitsun (Pentecost Sunday) in the year of your birth was Sunday 14 May 1989.
The date of Whisuntide in the year of your birth was Sunday 21 May 1989.
The date of Rosh Hashanah in the year of your birth was Saturday, 30 September 1989.
The date of Passover in the year of your birth was Thursday, 20 April 1989.
The date of Mardi Gras on your birth year was Tuesday 7 February 1989.
As of 1/17/2009 9:08:25 PM EST
You are 19 years old.
You are 238 months old.
You are 1,036 weeks old.
You are 7,258 days old.
You are 174,213 hours old.
You are 10,452,788 minutes old.
You are 627,167,305 seconds old.
Celebrities who share your birthday:
Jake Lloyd (1989) Niki Taylor (1975) Kevin Connolly (1974)
Andy Gibb (1958) Michael Warren (1946) Samantha Eggar (1939)
Dean Stockwell (1936) James Noble (1922) Rex Harrison (1908)
Top songs of 1989
Another Day In Paradise by Phil Collins Miss You Much by Janet Jackson
Straight Up by Paula Abdul Right Here Waiting by Richard Marx
Lost In Your Eyes by Debbie Gibson Like a Prayer by Madonna
We Didn't Start the Fire by Billy Joel Two Hearts by Phil Collins
When I See You Smile by Bad English Blame It On the Rain by Milli Vanilli
Your age is the equivalent of a dog that is 2.84070450097847 years old. (Life's just a big chewy bone for you!)
Your lucky day is Thursday.
Your lucky number is 3 & 7.
Your ruling planet(s) is Jupiter & Neptune.
Your lucky dates are 1st, 10th, 19th, 28th.
Your opposition sign is Virgo.
Your opposition number(s) is 5.
Today is not one of your lucky days!
There are 47 days till your next birthday
on which your cake will have 20 candles.
Those 20 candles produce 20 BTUs,
or 5,040 calories of heat (that's only 5.0400 food Calories!) .
You can boil 2.29 US ounces of water with that many candles.
In 1989 there were approximately 3.7 million births in the US.
In 1989 the US population was approximately 226,545,805 people, 64.0 persons per square mile.
In 1989 in the US there were 2,404,000 marriages (9.7%) and 1,163,000 divorces (4.7%)
In 1989 in the US there were approximately 1,990,000 deaths (8.8 per 1000)
In the US a new person is born approximately every 8 seconds.
In the US one person dies approximately every 12 seconds.
In 1989 the population of Australia was approximately 16,936,723.
In 1989 there were approximately 250,853 births in Australia.
In 1989 in Australia there were approximately 117,176 marriages and 41,383 divorces.
In 1989 in Australia there were approximately 124,232 deaths.
Your birthstone is Aquamarine
The Mystical properties of Aquamarine
Aquamarine is often used to experience love and mercy. It is said to help ease depression and grief.
Some lists consider these stones to be your birthstone. (Birthstone lists come from Jewelers, Tibet, Ayurvedic Indian medicine, and other sources)
Jade, Rock Crystal, Bloodstone
Your birth tree is
Weeping Willow, the Melancholy
Beautiful but full of melancholy, attractive, very empathic, loves anything beautiful and tasteful, loves to travel, dreamer, restless, capricious, honest, can be influenced but is not easy to live with, demanding, good intuition, suffers in love but finds sometimes an anchoring partner.
There are 342 days till Christmas 2009!
There are 355 days till Orthodox Christmas!
The moon's phase on the day you were
born was waning crescent.
Your date of conception was on or about 12 June 1988 which was a Sunday.
You were born on a Sunday
under the astrological sign Pisces.
Your Life path number is 8.
Your fortune cookie reads:
Anger begins with folly, and ends with regret.
Life Path Compatibility:
You are most compatible with those with the Life Path numbers 2, 4, 8, 11 & 22.
You should get along well with those with the Life Path number 6.
You may or may not get along well with those with the Life Path numbers 1 & 5.
You are least compatible with those with the Life Path numbers 3, 7 & 9.
The Julian calendar date of your birth is 2447590.5.
The golden number for 1989 is 14.
The epact number for 1989 is 22.
The year 1989 was not a leap year.
Your birthday falls into the Chinese year beginning 2/6/1989 and ending 1/26/1990.
You were born in the Chinese year of the Snake.
Your Native American Zodiac sign is Wolf; your plant is Plantain.
You were born in the Egyptian month of Pachons, the first month of the season of Shomu (Harvest).
Your date of birth on the Hebrew calendar is 29 AdarI 5749.
Or if you were born after sundown then the date is 30 AdarI 5749.
The Mayan Calendar long count date of your birthday is 12.18.15.15.6 which is
12 baktun 18 katun 15 tun 15 uinal 6 kin
The Hijra (Islamic Calendar) date of your birth is Sunday, 27 Rajab 1409 (1409-7-27).
The date of Easter on your birth year was Sunday, 26 March 1989.
The date of Orthodox Easter on your birth year was Sunday, 30 April 1989.
The date of Ash Wednesday (the first day of Lent) on your birth year was Wednesday 8 February 1989.
The date of Whitsun (Pentecost Sunday) in the year of your birth was Sunday 14 May 1989.
The date of Whisuntide in the year of your birth was Sunday 21 May 1989.
The date of Rosh Hashanah in the year of your birth was Saturday, 30 September 1989.
The date of Passover in the year of your birth was Thursday, 20 April 1989.
The date of Mardi Gras on your birth year was Tuesday 7 February 1989.
As of 1/17/2009 9:08:25 PM EST
You are 19 years old.
You are 238 months old.
You are 1,036 weeks old.
You are 7,258 days old.
You are 174,213 hours old.
You are 10,452,788 minutes old.
You are 627,167,305 seconds old.
Celebrities who share your birthday:
Jake Lloyd (1989) Niki Taylor (1975) Kevin Connolly (1974)
Andy Gibb (1958) Michael Warren (1946) Samantha Eggar (1939)
Dean Stockwell (1936) James Noble (1922) Rex Harrison (1908)
Top songs of 1989
Another Day In Paradise by Phil Collins Miss You Much by Janet Jackson
Straight Up by Paula Abdul Right Here Waiting by Richard Marx
Lost In Your Eyes by Debbie Gibson Like a Prayer by Madonna
We Didn't Start the Fire by Billy Joel Two Hearts by Phil Collins
When I See You Smile by Bad English Blame It On the Rain by Milli Vanilli
Your age is the equivalent of a dog that is 2.84070450097847 years old. (Life's just a big chewy bone for you!)
Your lucky day is Thursday.
Your lucky number is 3 & 7.
Your ruling planet(s) is Jupiter & Neptune.
Your lucky dates are 1st, 10th, 19th, 28th.
Your opposition sign is Virgo.
Your opposition number(s) is 5.
Today is not one of your lucky days!
There are 47 days till your next birthday
on which your cake will have 20 candles.
Those 20 candles produce 20 BTUs,
or 5,040 calories of heat (that's only 5.0400 food Calories!) .
You can boil 2.29 US ounces of water with that many candles.
In 1989 there were approximately 3.7 million births in the US.
In 1989 the US population was approximately 226,545,805 people, 64.0 persons per square mile.
In 1989 in the US there were 2,404,000 marriages (9.7%) and 1,163,000 divorces (4.7%)
In 1989 in the US there were approximately 1,990,000 deaths (8.8 per 1000)
In the US a new person is born approximately every 8 seconds.
In the US one person dies approximately every 12 seconds.
In 1989 the population of Australia was approximately 16,936,723.
In 1989 there were approximately 250,853 births in Australia.
In 1989 in Australia there were approximately 117,176 marriages and 41,383 divorces.
In 1989 in Australia there were approximately 124,232 deaths.
Your birthstone is Aquamarine
The Mystical properties of Aquamarine
Aquamarine is often used to experience love and mercy. It is said to help ease depression and grief.
Some lists consider these stones to be your birthstone. (Birthstone lists come from Jewelers, Tibet, Ayurvedic Indian medicine, and other sources)
Jade, Rock Crystal, Bloodstone
Your birth tree is
Weeping Willow, the Melancholy
Beautiful but full of melancholy, attractive, very empathic, loves anything beautiful and tasteful, loves to travel, dreamer, restless, capricious, honest, can be influenced but is not easy to live with, demanding, good intuition, suffers in love but finds sometimes an anchoring partner.
There are 342 days till Christmas 2009!
There are 355 days till Orthodox Christmas!
The moon's phase on the day you were
born was waning crescent.
if you want to know yourself who are you
ँ। यसमा गएर तपाईँले आफ्नो जन्म दिन ‘इन्टर’ गर्नुभयो भने त्यो दिनको बारेमा रमाइला तथ्याङ्कहरु हेर्न पाइन्छ। यति मात्र हैन, तपाईँ कति वर्ष, कति महिना, कति हप्ता, कति दिन, कति घण्टा हुनुभयो भन्ने पनि देखाउँछ। हेर्ने हो त ? यहाँ क्लिक गर्नुस्। तर तपाईँको जन्मदिन भने इस्वी संवतमा हुनुपर्छ नि। विक्रम संवतमा मात्र जन्मदिन थाहा छ भने त्यसलाई इस्वी संवतमा परिवर्तन गर्न यहाँ जानुस्।
ध्यान करो, ध्यान करो। घुसखाने ध्यान नही शान्ती और एकताका
ध्यान करो, ध्यान करो। घुसखाने ध्यान नही शान्ती और एकताका
स्वामी दामदेवः देखो, योग और ध्यान करने से चमत्कार होता है, वेट कम होता है ।
भक्तः तर जति दामदेवको योगा गर्दा पनि मेरो वेट त झन बढेको बढ्यै छ त स्वामीजी , किन होला ?
स्वामीः ओ……। अच्छा तुम क्या काम करते हो ?
भक्तः म राजनीति गर्छु स्वामीजी ।
स्वामीः सुबह दामदेवके पिछे, दिनमें बामदेवके पिछे और रातमें झ्वामदेवके पिछे दौडते हो तो कैसे पेट घटेगा भैया ? कामदेव करो कामदेव । काम करने से सब ठिक होगा
भक्तः वेट कम गर्न के गर्नुपर्छ स्वामीजी ?
स्वामीः योग करनेसे १२ घण्टेमें ५ किलो वजन कम करके हमने चमत्कार किया है । है ना बेटी ?
भक्तिनीः हो, स्वामीजी । हिजो बेलुका म ५५ किलो थिएँ, राति त पाँच किलो कम भएँ ।
स्वामीः इसिलिए तो मै कहता हुं कि मै चमत्कार करता हुं । बताओ कैसे कम हुवा वेट बेटी ?
भक्तिनीः म प्रेग्नेन्ट थिएँ, राति बाह्र बजे मेरो छोरी जन्मिएपछि ५ किलो वेट कम भयो स्वामीजी ।
स्वामीः धत्, ओह तो योग से नही, भोग से कम कम हुवा है ।
अमृकाके वाद अब भारत खेलेगा नेपालमें- ‘कौन बनेगा राष्ट्रपति द्वितीय
कौन बनेगा राष्ट्रपति द्वितीय 
‘देवी और सज्जनों, मै हुं ममिताभ बच्चन । अब पूरा भारत नेपालमें खेलने जा रहा हे-कौन बनेगा राष्ट्रपति द्वितीय - सबसे पहले अबका खेलाडीका परिचय यह रहा…..
प्रकास असुद्ध, न्यूदिल्ली
चिहान मार्टिन, वासिंगटन
सिताराम काँचुली, कोलकाता
फु जिन्ताओ, पेकिङ्
बुझेन्द्र शाह, नार्गाजुन
प्र-चन्दा डहाल, रोल्पा
लालु प्रसाद यादव, बिहार
उफ्रेन्द्र यादव,एक मधेश
मुलायम सिंह यादव, उत्तर प्रदेश
यादब नेपाल, रोतहट
लिसो प्रसाद कोइराला,बिराट नगर
रुखमा चढ् कटुवाल, ओखलढुंगा
मुसामल थापा, मकवानपुर
और,
जनता जर्नादन नेपाल, काठमाण्डौ
सबसे पहले फाष्टेष्ट फिंगर फास्ट के लिए प्रश्न यह रहा-
महाभारतमें द्रौपदीका चिरहरण किसने किया था ?
-ए) दुसासन -बि) प्रसासन -सी) दुर्योधन -डी) कालोधन
जनता जर्नादनः वास्तवमा त्यो चिरहरण नही किया था, जसले द्रौपदीको कपडा खोलेपनि उ दौपदीको रेखा थापा वा मल्लिका सेरावत बनाना चाहता था ।
हाहाहा…इस गेममें जनताका भोटवाला लाइफ लाइन हि नही हेनाङ्गो कुखुरा
फेशन शो वा सुन्दरी प्रतियोगिताहरुमा युवतीहरु नाङ्गिए जस्तै अब कुखुरा पनि नाङ्गिएका छन्। युवतीहरुलाई जस्तै कुखुरालाई अङ्ग प्रदर्शन गराउने शोख भने मध्यपूर्वका एक वैज्ञानिकलाई चलेको हो। जीव विज्ञानको क्षेत्रमा भइरहेका अनौठा तथा रोचक प्रयोगहरुको शृङ्खला सँगसँगै हेब्रु युनिभर्सिटी, इजरायलका प्रोफेसर अभिग्दोर काहानेरले प्वाँखविहीन नाङ्गो कुखुराको विकास गरेका छन्। प्राकृतिक रुपमै पाइने नाङ्गो घाँटी भएको कुखुराको जात र नियमित ब्रोइलर कुखुराको बीचमा क्रसिङ गराएर रातो छाला भएको प्वाँखविहीन नाङ्गो कुखुराको विकास गरिएको हो।
उनका अनुसार त्यस्ता नाङ्गा कुखुराहरु छिटो हलक्क बढ्छन् र गर्मी हावापानी सहने खालका हुन्छन्। कुखुराले आफ्नो आहाराको निश्चित भाग प्वाँखमा खर्च गर्छ तर प्वाँखविहीन कुखुरामा त्यो भाग पनि शरीरको वृद्धि तथा विकास खर्च हुन्छ। अर्कोतर्फ अफ्रिका लगायत विश्वका विभिन्न गर्मी देशहरुमा कुखुरापालन गर्दा चिस्याउने प्रणाली (cooling system ) प्रयोग गर्नुपर्ने हुन्छ, जुन अत्यन्त महँगो हुन्छ। यस्ता कुखुरालाई त्यो आवश्यक हुन्न।
तर आलोचकहरु भन्छन्, यस्ता प्वाँखविहीन कुखुराहरु विभिन्न रोग, परजीवी तथा लामखुट्टेको टोकाइप्रति बढी संवेदनशील हुन्छन्। कुखुराको पखेटाहरु पनि प्वाँखविहीन हुने हुनाले त्यस्ता प्वाँखविहीन भाले कुखुराहरु प्रजनन् क्रियामा भाग लिन समेत नसक्ने उनीहरु बताउँछन्।
उनका अनुसार त्यस्ता नाङ्गा कुखुराहरु छिटो हलक्क बढ्छन् र गर्मी हावापानी सहने खालका हुन्छन्। कुखुराले आफ्नो आहाराको निश्चित भाग प्वाँखमा खर्च गर्छ तर प्वाँखविहीन कुखुरामा त्यो भाग पनि शरीरको वृद्धि तथा विकास खर्च हुन्छ। अर्कोतर्फ अफ्रिका लगायत विश्वका विभिन्न गर्मी देशहरुमा कुखुरापालन गर्दा चिस्याउने प्रणाली (cooling system ) प्रयोग गर्नुपर्ने हुन्छ, जुन अत्यन्त महँगो हुन्छ। यस्ता कुखुरालाई त्यो आवश्यक हुन्न।
तर आलोचकहरु भन्छन्, यस्ता प्वाँखविहीन कुखुराहरु विभिन्न रोग, परजीवी तथा लामखुट्टेको टोकाइप्रति बढी संवेदनशील हुन्छन्। कुखुराको पखेटाहरु पनि प्वाँखविहीन हुने हुनाले त्यस्ता प्वाँखविहीन भाले कुखुराहरु प्रजनन् क्रियामा भाग लिन समेत नसक्ने उनीहरु बताउँछन्।
इन्द्र लोहनीको भौतिक शरीर अब हामीमाझ रहेन।
इन्द्र लोहनीको भौतिक शरीर अब हामीमाझ रहेन। पशुपति आर्यघाटमा आज उनको दाहसंस्कार गरियो। लोहनीका छोरीहरु मात्र भएकोले पार्थिव शरीरमा उनका भाइ मधु लोहनीले दागबत्ती दिएका थिए। स्वर्गीय लोहनीलाई श्रद्धाञ्जलि दिन आर्यघाटमा विभिन्न राजनीतिक दलका नेता, कानुन व्यवसायी, सञ्चारकर्मी कलाकार र उनका फ्यानहरुको घुइँचो थियो।लोहनीको शव नेपाल बार एसोसिएसनबाट गाडीमा राखी बबरमहल, बानेश्वर, तीनकुने हुँदै आर्यघाट पुर्याइएको थियो। शवयात्रामा कानुन व्यवसायी र सञ्चारकर्मीको ठूलो सङ्ख्यामा सहभागिता रहेको थियो। यसअघि स्वर्गीय लोहनीको शव नेपाल बार एसोसिएसनको प्राङ्गणमा बिहान ९ बजेदेखि १२ बजेसम्म राखिएको थियो।
no bati in nepal from sunday.................
आइतबारदेखि दिनको १६ घण्टा लोडसेडिङ हुने भएपछि अब बत्ती कहिले जान्छ हैन, कहिले आउँछ भनी हेर्नुपर्ने भएको छ। त्यसैले यो समयतालिका माइसंसारले बनाएको हो। यो विद्युत प्राधिकरणले निकालेको समय तालिका जस्तो बत्ती निभाउने हैन, बत्ती आउने समयको तालिका हो। यसलाई डाउनलोड गर्नुस्, प्रिन्ट गर्नुस्, अनि मैनबत्तीको उज्यालोमा एकटक लगाएर हेर्नुस् बत्ती कहिले आउने हो भन्दै। यसलाई डाउनलोड गर्न र कुन समूहमा कुन ठाउँ पर्छ, त्योबारे थाहा पाउन यहाँ क्लिक गर्नुस्।
हेर्नुस् त त्यहाँ- हप्ताको एक दिन त दिनमा चार घण्टा मात्रै बत्ती आउने रहेछ मध्याह्न १२ देखि अपराह्न ४ बजेसम्म। रातभर अँध्यारो। बिहानभर अँध्यारो। अनि अरु दिन पनि बिहान चार घण्टा र राति चार घण्टा बत्ती आउने रहेछ।
अब यसो भनेर चित्त बुझाउनु पर्ने भो- हामी नेपाली सार्है भाग्यमानी छौँ। हाम्रा बाजेबराजुहरु कसरी अँध्यारोमा बत्ती बिना बस्दा रहेछन् भनेर अनुभूति गर्ने मौका अहिले हामी पाउँदैछौँ। नत्र के तपाईँहरु एक मिनेट पनि विद्युत आपूर्ति बिना बस्न सक्छु भन्ने सोच्न सक्नुभएको छ ? हामी त यहाँ दिनमा १६-१६ घण्टा बस्नुपरेको छ। क्यार्नु त नि- चिम फुटाउँ, आफ्नै पैसाले किनेको। हामी नेपालमा बस्नेहरु सबैभन्दा सहनशील, हामी निकै बहादुर- यही त होला नि भन्ने :( यो न भूतो न भविष्यति महालोडसेडिङले अरु क्षेत्रमा जस्तै माइसंसारलाई पनि असर पार्ने नै छ। क्यार्नु, टिभी मालिकहरुले जस्तो टिभी प्रसारण संकटकाल घोषणा गरे जस्तो ‘ब्लग संकटकाल’ घोषणा गर्न नि नहुने।
त्यत्रा करोडौँका लगानीमा चलेका टिभीहरुले, लाखौँका लगानी रहेका एफएमहरुले त प्रसारण कटौति गरेका छन् भने एक्लो प्रयासमा चलेको ब्लगले भोग्नुपर्ने समस्याको कुरै नगरौँ। अब त इन्भर्टर राख्नेहरुको पनि ब्याट्री चार्ज नहुने स्थिति आइसक्यो।
माइसंसारको लागि ल्यापटपको एउटा ब्याट्री मात्रै चार्ज हुने त्यस्तो वैकल्पिक उपाय केही तपाईँलाई थाहा छ भने सुझाउनुस् है। घोषणा नगरे पनि ब्लगको लागि यो महासंकटकाल हुँदै हो। यो संकटकालबाट पार लगाउने उपाय सुझाउन माइसंसार अनुरोध गर्छ। साथमा तपाईँका कमेन्टहरु तत्काल प्रकाशन नभएमा नहतारिनु होला, (तत्काल नछापिएर हतारिँदै गाली लेखिएका कमेन्टहरु पनि निकै आउन थालेका छन् अहिले) मोडरेसनमा रहेका तपाईँका कमेन्टहरु हेरेर अप्रुभ गर्न बत्ती र समय दुवै मिल्नुपर्ने हुन्छ। नबिर्सौँ, हामी नेपालका बासिन्दा अहिले उर्जा संकटकालमा छौँ, यसको पीडा हेर्ने, सुन्नेले हैन, भोग्नेले मात्रै महसूस गर्न सक्छ।
माइसंसारका जानकार पाठकहरुलाई फेरि प्रश्न सम्झाइदिउँ- विद्युत प्राधिकरणले बत्ती नदिएको बेला ल्यापटपको ब्याट्री चार्ज गर्ने वैकल्पिक उपाय के हुनसक्छ ? तपाईँसित केही सुझाव छन् कि ?
हेर्नुस् त त्यहाँ- हप्ताको एक दिन त दिनमा चार घण्टा मात्रै बत्ती आउने रहेछ मध्याह्न १२ देखि अपराह्न ४ बजेसम्म। रातभर अँध्यारो। बिहानभर अँध्यारो। अनि अरु दिन पनि बिहान चार घण्टा र राति चार घण्टा बत्ती आउने रहेछ।
अब यसो भनेर चित्त बुझाउनु पर्ने भो- हामी नेपाली सार्है भाग्यमानी छौँ। हाम्रा बाजेबराजुहरु कसरी अँध्यारोमा बत्ती बिना बस्दा रहेछन् भनेर अनुभूति गर्ने मौका अहिले हामी पाउँदैछौँ। नत्र के तपाईँहरु एक मिनेट पनि विद्युत आपूर्ति बिना बस्न सक्छु भन्ने सोच्न सक्नुभएको छ ? हामी त यहाँ दिनमा १६-१६ घण्टा बस्नुपरेको छ। क्यार्नु त नि- चिम फुटाउँ, आफ्नै पैसाले किनेको। हामी नेपालमा बस्नेहरु सबैभन्दा सहनशील, हामी निकै बहादुर- यही त होला नि भन्ने :( यो न भूतो न भविष्यति महालोडसेडिङले अरु क्षेत्रमा जस्तै माइसंसारलाई पनि असर पार्ने नै छ। क्यार्नु, टिभी मालिकहरुले जस्तो टिभी प्रसारण संकटकाल घोषणा गरे जस्तो ‘ब्लग संकटकाल’ घोषणा गर्न नि नहुने।
त्यत्रा करोडौँका लगानीमा चलेका टिभीहरुले, लाखौँका लगानी रहेका एफएमहरुले त प्रसारण कटौति गरेका छन् भने एक्लो प्रयासमा चलेको ब्लगले भोग्नुपर्ने समस्याको कुरै नगरौँ। अब त इन्भर्टर राख्नेहरुको पनि ब्याट्री चार्ज नहुने स्थिति आइसक्यो।
माइसंसारको लागि ल्यापटपको एउटा ब्याट्री मात्रै चार्ज हुने त्यस्तो वैकल्पिक उपाय केही तपाईँलाई थाहा छ भने सुझाउनुस् है। घोषणा नगरे पनि ब्लगको लागि यो महासंकटकाल हुँदै हो। यो संकटकालबाट पार लगाउने उपाय सुझाउन माइसंसार अनुरोध गर्छ। साथमा तपाईँका कमेन्टहरु तत्काल प्रकाशन नभएमा नहतारिनु होला, (तत्काल नछापिएर हतारिँदै गाली लेखिएका कमेन्टहरु पनि निकै आउन थालेका छन् अहिले) मोडरेसनमा रहेका तपाईँका कमेन्टहरु हेरेर अप्रुभ गर्न बत्ती र समय दुवै मिल्नुपर्ने हुन्छ। नबिर्सौँ, हामी नेपालका बासिन्दा अहिले उर्जा संकटकालमा छौँ, यसको पीडा हेर्ने, सुन्नेले हैन, भोग्नेले मात्रै महसूस गर्न सक्छ।
माइसंसारका जानकार पाठकहरुलाई फेरि प्रश्न सम्झाइदिउँ- विद्युत प्राधिकरणले बत्ती नदिएको बेला ल्यापटपको ब्याट्री चार्ज गर्ने वैकल्पिक उपाय के हुनसक्छ ? तपाईँसित केही सुझाव छन् कि ?
भोलिदेखि आउने भो कुखुराको काल
नेपालमा पहिलो पटक बर्ड फ्लुको संक्रमण देखिएको पुष्टि भएपछि मन्त्रिपरिषदको अघि अपराह्न बसेको बैठकले झापाको मेची नगरपालिका क्षेत्रलाई संकटग्रस्त क्षेत्र घोषणा गरेको छ। अब संकट पर्ने भएको छ त्यहाँका कुखुराहरुलाई। संकटग्रस्त क्षेत्र घोषणा भएका ठाउँका सबै कुखुरा र अन्य पंक्षीलाई मारिनेछ र जमिनमुनि पुरिनेछ। त्यस क्षेत्रमा करिब १३ हजार पंक्षी रहेको अनुमान गरिएको छ। शनिबार साँझदेखि कुखुरा मार्दै, जमिनमा पुर्दै पूरा कुखुरा मार्न पाँच दिन जति लाग्ने रहेछ। पंक्षी पुरिएका स्थानमा तीन महिनासम्म निरन्तर अनुगमन पनि गरिनेछ। कुखुरा र अन्य पंक्षी मात्र हैन, पंक्षीजन्य पदार्थ, पंक्षी उत्पादन सामग्री र सोसँग सम्बन्धित अन्य वस्तु औजारसमेत सम्पूर्ण सामग्री नष्ट गरिने छन्।
काँकडभिट्टा नजिकको स्थानलाई केन्द्रबिन्दु मानी त्यसको तीन किलोमिटर क्षेत्रको ब्यास वरिपरि पर्ने नेपालको पूर्वी सिमाना मेचीनदी, पश्चिम मेचीनगर नगरपालिका भवन, उत्तर नक्कलबन्दा र दक्षिण सतिघट्टाभित्रको क्षेत्रलाई सङ्कटग्रस्ट क्षेत्र मानिएको हो।
सङ्कटग्रस्त घोषणा कायम रहेसम्म त्यस क्षेत्रमा कसैले पनि कुखुरा वा अन्य पंक्षी पाल्न पाउने छैन, ओसारपसार गर्न पाउने छैन, कुखुराको अण्डा, मासु बेच्न पाउने छैन, खान पाउने छैन।
काँकडभिट्टा नजिकको स्थानलाई केन्द्रबिन्दु मानी त्यसको तीन किलोमिटर क्षेत्रको ब्यास वरिपरि पर्ने नेपालको पूर्वी सिमाना मेचीनदी, पश्चिम मेचीनगर नगरपालिका भवन, उत्तर नक्कलबन्दा र दक्षिण सतिघट्टाभित्रको क्षेत्रलाई सङ्कटग्रस्ट क्षेत्र मानिएको हो।
सङ्कटग्रस्त घोषणा कायम रहेसम्म त्यस क्षेत्रमा कसैले पनि कुखुरा वा अन्य पंक्षी पाल्न पाउने छैन, ओसारपसार गर्न पाउने छैन, कुखुराको अण्डा, मासु बेच्न पाउने छैन, खान पाउने छैन।
http://www.mysansar.com/?p=3568
आँप र साँपको यो सम्मिश्रणपूर्ण अभिव्यक्ति काँग्रेस सभापति गिरिजाप्रसाद कोइरालाको उदगार हो। आरामका लागि दुई दिन गृहनगर विराटनगर आएका कोइरालाले आफ्नै निवासमा सँधै झैँ फर्कनुअघि कुरा गरे। विराटनगर जाँदा उनी सँधै त्यहीँका पत्रकारसँग केही न केही महत्त्वपूर्ण कुरा बोल्ने गर्छन्। यस पटक खासै त्यस्तो महत्त्वपूर्ण कुरा त केही बोलेनन्, तर हत्त पत्त पत्रकारहरुसँग केही नबोल्ने नेता भएका हुनाले उनको बोली पनि समाचार बन्ने गर्छ। हिजोका विद्युतीय सञ्चारमाध्यममा र आजका छापामा उनको बोली समाचार बनेको छ।
उनी भन्छन्, सरकार आँप हो, माओवादी साँप हो। कसरी त ?
उनका अनुसार माओवादी नेतृत्वको यो सरकार रुखमा फलेको पाकेको आँप हो रे। यस्तो आँपलाई जति माया गरेर राखे पनि हुन्न रे। कसैले झार्नै पर्दैन रे त्यसलाई, एक दिन आफै पाकेर झर्छ रे। यसो हेर्दा गिरिजाबाबुलाई आँप सार्है मन पर्ने जस्तो छ। नभए रुखमा जे पाके पनि झर्ने कुरा त सबैलाई थाहा छ नि। त्यही रुखबाट तल किन झर्छ भन्ने कुराको पछाडि कुदेर न्युटन महान् वैज्ञानिक भएकै हुन्।
अब साँपको प्रसंग। माओवादीलाई शान्ति प्रक्रिया र मूलधारमा ल्याउने काम आफूले नै गरेको तर उसैले अहिले शान्तिप्रक्रियालाई ओझेलमा पार्न खोजेको आरोप लगाउँदै उनले साँपको प्रसंग जोडेका रहेछन्। साँपलाई जतिसुकै माया गरेर पाले पनि टोक्छ भन्दै माओवादीरुपी साँपले आफूलाई टोकेको अर्थमा उनले त्यसो भनेका रहेछन्।
त्यो छोटो कुराकानीमा उनले निकै उपमाहरु दिए। साँप र आँपको उपमा बाहेक उनले असन्तुलित डुंगाको पनि उपमा दिए सरकारलाई। ढलमल भइसकेको छ डुंगा, अब आफै डुब्छ रे। अनि त्यसैगरी अर्को उपमा पनि दिए उनले फाटेको कपडाको। यो उपमा भने उनले आफ्नै पार्टीको संगठनलाई दिएका हुन्। अहिले पार्टीको संगठन फाटेको कपडा जस्तो भएको र त्यसलाई सुधार्न नै देशव्यापी दौडाहा गरिरहेको उनको भनाई थियो।
उनी भन्छन्, सरकार आँप हो, माओवादी साँप हो। कसरी त ?
उनका अनुसार माओवादी नेतृत्वको यो सरकार रुखमा फलेको पाकेको आँप हो रे। यस्तो आँपलाई जति माया गरेर राखे पनि हुन्न रे। कसैले झार्नै पर्दैन रे त्यसलाई, एक दिन आफै पाकेर झर्छ रे। यसो हेर्दा गिरिजाबाबुलाई आँप सार्है मन पर्ने जस्तो छ। नभए रुखमा जे पाके पनि झर्ने कुरा त सबैलाई थाहा छ नि। त्यही रुखबाट तल किन झर्छ भन्ने कुराको पछाडि कुदेर न्युटन महान् वैज्ञानिक भएकै हुन्।
अब साँपको प्रसंग। माओवादीलाई शान्ति प्रक्रिया र मूलधारमा ल्याउने काम आफूले नै गरेको तर उसैले अहिले शान्तिप्रक्रियालाई ओझेलमा पार्न खोजेको आरोप लगाउँदै उनले साँपको प्रसंग जोडेका रहेछन्। साँपलाई जतिसुकै माया गरेर पाले पनि टोक्छ भन्दै माओवादीरुपी साँपले आफूलाई टोकेको अर्थमा उनले त्यसो भनेका रहेछन्।
त्यो छोटो कुराकानीमा उनले निकै उपमाहरु दिए। साँप र आँपको उपमा बाहेक उनले असन्तुलित डुंगाको पनि उपमा दिए सरकारलाई। ढलमल भइसकेको छ डुंगा, अब आफै डुब्छ रे। अनि त्यसैगरी अर्को उपमा पनि दिए उनले फाटेको कपडाको। यो उपमा भने उनले आफ्नै पार्टीको संगठनलाई दिएका हुन्। अहिले पार्टीको संगठन फाटेको कपडा जस्तो भएको र त्यसलाई सुधार्न नै देशव्यापी दौडाहा गरिरहेको उनको भनाई थियो।
‘अरे भाइ, यह बुढापेमें कायको मातृभाषा हम तो पितृभाषामें सपथ खाऐंगे, मैं । ‘
‘
म शरमानन्द झा । ‘
‘मैं फोरमानन्द झा ‘
‘ए बाबा, पार्टीको नाम हैन, आफनो ओर्जिनल नाम भन्नोस् न । ‘
‘मैं चरेसानन्द झा ‘
‘ईश्वरलाई साक्षी राखेर । ‘
‘कौन ईश्वर, पोखरेल - ‘
‘हैन,ईश्वरलाई साक्षी राखेर । ‘
‘नही, ओह पहाडियाको साक्षी नही रखेंगे । ‘
‘पहाडिया मधेसिया हैन, फगत ईश्वरलाई साक्षी राखेर ।’
‘ना बाबा ना , ईश्वरको नही, उस् स्वरको साक्षी रखकर ‘
‘उस् स्वर हैन बाबा, इश्वरलाई साक्षी राखेर । ‘
‘इस्चोरको साक्षी रखकर ‘
‘कहां राष्ट्रपतिलाई देखाउदै ‘इस् चोर’ भनेको ! भन्नोस्-भगवानलाई साक्षी राखेर । ‘
‘भगवान भण्डारी - नही, उदित लणायनको साक्षी रखकर ।’
‘यो सपथ खान्छु कि- ‘
‘एक मिनट -गोजी छामछुम पार्छ र पानको बिंडा निकाल्छ र मुखमा हाल्दै) यह सपथ खाता हुं कि - ‘
‘राष्ट्र र राष्ट्रियतालाई सधैंभरी संमान गर्नेछु । ‘
‘अन्तराष्ट्र और अन्तराष्ट्रियको सदासर्वदा संमान करुंगा ! ‘
‘अन्तराष्ट्र हैन, राष्ट्र र राट्रियतालाई संमान गर्नेछु । ‘
‘राष्ट्र और राष्ट्रियताको (पिच्च पान थुक्छ) करुंगा ‘
‘थुक्ने हैन, भन्नोस्-सम्मान गर्नेछु । ‘
‘ओही तो,(पिच्च) करुंगा’
‘मातृभूमी नेपाललाई अखण्ड राख्दै ।’
‘पत्रुभूमी नेपालको खण्ड खण्ड करते हुए ! ‘
‘गणतन्त्रलाई संस्थागत बनाउन प्रतिबद्ध रहनेछु । ‘
‘गुंगातन्त्रको संस्थागत करानेमें प्रतिवद्ध रहुंगा ! ‘
‘देश र जनताप्रति पूर्ण वफादार रहंदै ।’
‘विदेश और धन्दाके प्रति वफादार कुत्ते कि तरह ! ‘
‘सधैंभरी काम गर्नेछु ।’
‘हिसाब मिलनेतक काम करुंगा ! ‘
‘गणतन्त्र नेपालको अन्तरिम संबिधान २०६५लाई शिरोपर राख्दै ।’
‘अन्तरिम संबिधानको जिरोपर रखतेहुए ! ‘
‘मुलुक र जनताको सोझो चिताई । ‘
‘मूलुक और जनताको चिता बनाते हुए ! ‘
‘कसैको डर नमानी । ‘
किसीका डर नमानते हुए ‘
‘उच्च नैतिकताका साथ ।’
‘उच्चःअ नैतिकताके साथ ! ‘
‘पूर्ण इमान्दार हुँदै ।’
‘पूर्ण इमान्दार रहते हुए । ‘
‘काम गर्नेछु ।’
‘खाक काम करुंगा ! ! ! ‘
‘प्रचलित नियम कानुनको अधिनमा रही ।’
‘पराधिनके कानुनके अधिनमें रहते हुए ! ! ‘
‘कसैलाई पक्षपात नगरी ।’
‘किसी पक्षको भि झारपात नकरते हुए !’
‘पूर्ण रुपमा जिम्मेवार भएर काम गर्नेछु । ‘
‘पूर्ण रुपमें वारपारका काम करता रहुंगा ! ‘
‘राष्ट्रविरोधीहरुको विरोध गर्दै ।’
‘राष्ट्र विरोधीको विरोध करनेवालेंको विरोध करते हुए !’
‘मातृभूमिप्रति प्रतिबद्ध रहनेछु । ‘
‘पितृभूमिके प्रति योजनाबद्ध रहता हुँ ! ‘
‘मनमा कसैप्रति कुभलो चिताउने छैन ।’
‘चाहे मनमें जो भि हो, मुह से नही निकालुंगा । ‘
‘कसैप्रति पूर्वाग्रह नराखी कर्तब्य पालन गर्नेछु ।’
‘पूर्वाग्रह नरखते हुए सिर्फदक्षिणग्रहके कर्तब्य पालन करुंगा !’
‘अन्त्यमा, मलाई उपराष्ट्रपती बनाउन सहयोग गर्ने सबैलाई धन्यवाद ।’
‘अन्त्यमें, चरेसको चिनी बनानेवाले तारे,माले,झाले और सालेको सुक्रिया अदा करता हुं !’
‘जय देश ।’
‘जय मधेश ! ‘
‘जय देश-जय जनता । ‘
‘जय मधेश-उत्तर प्रदेश ! ! ‘
‘
म शरमानन्द झा । ‘
‘मैं फोरमानन्द झा ‘
‘ए बाबा, पार्टीको नाम हैन, आफनो ओर्जिनल नाम भन्नोस् न । ‘
‘मैं चरेसानन्द झा ‘
‘ईश्वरलाई साक्षी राखेर । ‘
‘कौन ईश्वर, पोखरेल - ‘
‘हैन,ईश्वरलाई साक्षी राखेर । ‘
‘नही, ओह पहाडियाको साक्षी नही रखेंगे । ‘
‘पहाडिया मधेसिया हैन, फगत ईश्वरलाई साक्षी राखेर ।’
‘ना बाबा ना , ईश्वरको नही, उस् स्वरको साक्षी रखकर ‘
‘उस् स्वर हैन बाबा, इश्वरलाई साक्षी राखेर । ‘
‘इस्चोरको साक्षी रखकर ‘
‘कहां राष्ट्रपतिलाई देखाउदै ‘इस् चोर’ भनेको ! भन्नोस्-भगवानलाई साक्षी राखेर । ‘
‘भगवान भण्डारी - नही, उदित लणायनको साक्षी रखकर ।’
‘यो सपथ खान्छु कि- ‘
‘एक मिनट -गोजी छामछुम पार्छ र पानको बिंडा निकाल्छ र मुखमा हाल्दै) यह सपथ खाता हुं कि - ‘
‘राष्ट्र र राष्ट्रियतालाई सधैंभरी संमान गर्नेछु । ‘
‘अन्तराष्ट्र और अन्तराष्ट्रियको सदासर्वदा संमान करुंगा ! ‘
‘अन्तराष्ट्र हैन, राष्ट्र र राट्रियतालाई संमान गर्नेछु । ‘
‘राष्ट्र और राष्ट्रियताको (पिच्च पान थुक्छ) करुंगा ‘
‘थुक्ने हैन, भन्नोस्-सम्मान गर्नेछु । ‘
‘ओही तो,(पिच्च) करुंगा’
‘मातृभूमी नेपाललाई अखण्ड राख्दै ।’
‘पत्रुभूमी नेपालको खण्ड खण्ड करते हुए ! ‘
‘गणतन्त्रलाई संस्थागत बनाउन प्रतिबद्ध रहनेछु । ‘
‘गुंगातन्त्रको संस्थागत करानेमें प्रतिवद्ध रहुंगा ! ‘
‘देश र जनताप्रति पूर्ण वफादार रहंदै ।’
‘विदेश और धन्दाके प्रति वफादार कुत्ते कि तरह ! ‘
‘सधैंभरी काम गर्नेछु ।’
‘हिसाब मिलनेतक काम करुंगा ! ‘
‘गणतन्त्र नेपालको अन्तरिम संबिधान २०६५लाई शिरोपर राख्दै ।’
‘अन्तरिम संबिधानको जिरोपर रखतेहुए ! ‘
‘मुलुक र जनताको सोझो चिताई । ‘
‘मूलुक और जनताको चिता बनाते हुए ! ‘
‘कसैको डर नमानी । ‘
किसीका डर नमानते हुए ‘
‘उच्च नैतिकताका साथ ।’
‘उच्चःअ नैतिकताके साथ ! ‘
‘पूर्ण इमान्दार हुँदै ।’
‘पूर्ण इमान्दार रहते हुए । ‘
‘काम गर्नेछु ।’
‘खाक काम करुंगा ! ! ! ‘
‘प्रचलित नियम कानुनको अधिनमा रही ।’
‘पराधिनके कानुनके अधिनमें रहते हुए ! ! ‘
‘कसैलाई पक्षपात नगरी ।’
‘किसी पक्षको भि झारपात नकरते हुए !’
‘पूर्ण रुपमा जिम्मेवार भएर काम गर्नेछु । ‘
‘पूर्ण रुपमें वारपारका काम करता रहुंगा ! ‘
‘राष्ट्रविरोधीहरुको विरोध गर्दै ।’
‘राष्ट्र विरोधीको विरोध करनेवालेंको विरोध करते हुए !’
‘मातृभूमिप्रति प्रतिबद्ध रहनेछु । ‘
‘पितृभूमिके प्रति योजनाबद्ध रहता हुँ ! ‘
‘मनमा कसैप्रति कुभलो चिताउने छैन ।’
‘चाहे मनमें जो भि हो, मुह से नही निकालुंगा । ‘
‘कसैप्रति पूर्वाग्रह नराखी कर्तब्य पालन गर्नेछु ।’
‘पूर्वाग्रह नरखते हुए सिर्फदक्षिणग्रहके कर्तब्य पालन करुंगा !’
‘अन्त्यमा, मलाई उपराष्ट्रपती बनाउन सहयोग गर्ने सबैलाई धन्यवाद ।’
‘अन्त्यमें, चरेसको चिनी बनानेवाले तारे,माले,झाले और सालेको सुक्रिया अदा करता हुं !’
‘जय देश ।’
‘जय मधेश ! ‘
‘जय देश-जय जनता । ‘
‘जय मधेश-उत्तर प्रदेश ! ! ‘
अब सम्झना मात्रैः इन्द्र लोहनील
श्रद्धाञ्जलि इन्द्र लोहनीलाई- जय होस् !
अपडेटः इन्द्र लोहनीको भौतिक शरीर अब हामीमाझ रहेन। पशुपति आर्यघाटमा आज उनको दाहसंस्कार गरियो। लोहनीका छोरीहरु मात्र भएकोले पार्थिव शरीरमा उनका भाइ मधु लोहनीले दागबत्ती दिएका थिए। स्वर्गीय लोहनीलाई श्रद्धाञ्जलि दिन आर्यघाटमा विभिन्न राजनीतिक दलका नेता, कानुन व्यवसायी, सञ्चारकर्मी कलाकार र उनका फ्यानहरुको घुइँचो थियो।लोहनीको शव नेपाल बार एसोसिएसनबाट गाडीमा राखी बबरमहल, बानेश्वर, तीनकुने हुँदै आर्यघाट पुर्याइएको थियो। शवयात्रामा कानुन व्यवसायी र सञ्चारकर्मीको ठूलो सङ्ख्यामा सहभागिता रहेको थियो। यसअघि स्वर्गीय लोहनीको शव नेपाल बार एसोसिएसनको प्राङ्गणमा बिहान ९ बजेदेखि १२ बजेसम्म राखिएको थियो।
protest-bar
कार्यक्रममात्र हैन, ज्ञानेन्द्रको शासनविरुद्धको आन्दोलनमा पनि उनी सक्रिय थिए। सन् २००६ को अप्रिलमा भएको आन्दोलनका क्रममा बार सचिवका रुपमा लोहनीले अग्रणी भूमिका खेलेका थिए। आन्दोलनमा उनी घाइते समेत भएका थिए। फाइल फोटोः सागर श्रेष्ठ
अधिवक्ता तथा चर्चित टेलिभिजन टक सो ‘बहस’का प्रस्तोता इन्द्र लोहनीको शुक्रबार राति मृत्यु भएको छ। मान्छेको जीवनको पनि के भर र। कहिले के हुन्छ, भन्नै नसकिने। दिउँसोसम्म मात्र उनी आफ्नी कान्छी छोरीलाई लिएर गाडीमा घुम्न गएका रहेछन्। गाडी मै ह्रदयाघात भएछ। साढे सात बजेतिर अस्पताल पुर्याउँदासम्म त उनको प्राण गइसकेको रहेछ।
दर्शकहरुलाई कार्यक्रममा ‘जय होस्’ को अभिवादन गर्ने गरेका लोहनीले आफ्नो कार्यक्रममा नागरिक चासोका विषयलाई उठाउँथे। कानुन व्यवसायी भएकोले पनि होला, अदालती शैलिमा सीधा रुपमा प्रष्ट जवाफ खोज्ने उनका प्रश्नहरुले नेताहरुलाई र्याखर्याख्ती पारेको दृश्य दर्शकहरु रमाइरमाइ हेर्ने गर्थे। सुरुमा उनी नेपाल टेलिभिजनमा कार्यक्रम चलाउँथे। तर सरकारले उनको कार्यक्रममा रोक लगाएपछि उनको त्यो चर्चित कार्यक्रम निजी टेलिभिजन कान्तिपुरमा प्रसारण हुन थाल्यो। तर यो सब अब सम्झनाको पानामा मात्र बाँकी रहने भएको छ। श्रीमति अनि चार र १० वर्षकी दुई छोरी र आफ्ना असंख्य दर्शकलाई छाडी ४१ वर्ष मै लोहनी संसारबाट विदा भएका छन्।
अलविदा इन्द्र लोहनी, आत्माको चीर शान्तिको कामना। जय होस् !
अब सम्झना मात्रैः इन्द्र लोहनील
अपडेटः इन्द्र लोहनीको भौतिक शरीर अब हामीमाझ रहेन। पशुपति आर्यघाटमा आज उनको दाहसंस्कार गरियो। लोहनीका छोरीहरु मात्र भएकोले पार्थिव शरीरमा उनका भाइ मधु लोहनीले दागबत्ती दिएका थिए। स्वर्गीय लोहनीलाई श्रद्धाञ्जलि दिन आर्यघाटमा विभिन्न राजनीतिक दलका नेता, कानुन व्यवसायी, सञ्चारकर्मी कलाकार र उनका फ्यानहरुको घुइँचो थियो।लोहनीको शव नेपाल बार एसोसिएसनबाट गाडीमा राखी बबरमहल, बानेश्वर, तीनकुने हुँदै आर्यघाट पुर्याइएको थियो। शवयात्रामा कानुन व्यवसायी र सञ्चारकर्मीको ठूलो सङ्ख्यामा सहभागिता रहेको थियो। यसअघि स्वर्गीय लोहनीको शव नेपाल बार एसोसिएसनको प्राङ्गणमा बिहान ९ बजेदेखि १२ बजेसम्म राखिएको थियो।
protest-bar
कार्यक्रममात्र हैन, ज्ञानेन्द्रको शासनविरुद्धको आन्दोलनमा पनि उनी सक्रिय थिए। सन् २००६ को अप्रिलमा भएको आन्दोलनका क्रममा बार सचिवका रुपमा लोहनीले अग्रणी भूमिका खेलेका थिए। आन्दोलनमा उनी घाइते समेत भएका थिए। फाइल फोटोः सागर श्रेष्ठ
अधिवक्ता तथा चर्चित टेलिभिजन टक सो ‘बहस’का प्रस्तोता इन्द्र लोहनीको शुक्रबार राति मृत्यु भएको छ। मान्छेको जीवनको पनि के भर र। कहिले के हुन्छ, भन्नै नसकिने। दिउँसोसम्म मात्र उनी आफ्नी कान्छी छोरीलाई लिएर गाडीमा घुम्न गएका रहेछन्। गाडी मै ह्रदयाघात भएछ। साढे सात बजेतिर अस्पताल पुर्याउँदासम्म त उनको प्राण गइसकेको रहेछ।
दर्शकहरुलाई कार्यक्रममा ‘जय होस्’ को अभिवादन गर्ने गरेका लोहनीले आफ्नो कार्यक्रममा नागरिक चासोका विषयलाई उठाउँथे। कानुन व्यवसायी भएकोले पनि होला, अदालती शैलिमा सीधा रुपमा प्रष्ट जवाफ खोज्ने उनका प्रश्नहरुले नेताहरुलाई र्याखर्याख्ती पारेको दृश्य दर्शकहरु रमाइरमाइ हेर्ने गर्थे। सुरुमा उनी नेपाल टेलिभिजनमा कार्यक्रम चलाउँथे। तर सरकारले उनको कार्यक्रममा रोक लगाएपछि उनको त्यो चर्चित कार्यक्रम निजी टेलिभिजन कान्तिपुरमा प्रसारण हुन थाल्यो। तर यो सब अब सम्झनाको पानामा मात्र बाँकी रहने भएको छ। श्रीमति अनि चार र १० वर्षकी दुई छोरी र आफ्ना असंख्य दर्शकलाई छाडी ४१ वर्ष मै लोहनी संसारबाट विदा भएका छन्।
अलविदा इन्द्र लोहनी, आत्माको चीर शान्तिको कामना। जय होस् !
अब सम्झना मात्रैः इन्द्र लोहनील
Friday, January 16, 2009
i have create my own group about arghakhachi
arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com arghakhachi@googlegroup.com arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com arghakhachi@googlegroup.com arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com
arghakhachi@googlegroup.com
want to know about arghakhachi and chattragunju
Arghakhanchi District
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
| Arghakhanchi District | |
|
| |
| Area | |
| Population () | 208.391 inh |
| Established | |
| Main language(s) | |
Arghakhanchi District, a part of Lumbini Zone, is one of the seventy-five districts of Nepal, a landlocked country of South Asia. The district, with Sandhikharka as its district headquarters, covers an area of 1,193 km² and has a population (2001) of 208,391. It was initially two separate kingdoms Argha and Khanchi until Bahadur Shah in 1786CE (1843 BS) annexed both of these principalities under his unification campaign of Chaubisi Rajya.
Contents[hide] |
[edit] Gallery
|
Location in |
A view of Sandhikharka Bazaar (Oct 19th, 2007) |
[edit] Towns and villages
Map of the VDC's in Arghakhanchi District
Adguri, Argha, Arghatos, Asurkot, Balkot, Bangi, Bhagawati, Chhatraganj, Chidika, Dhakawang, Dhanchaur, Dharapani, Dhatiwang, Dhikura, Dibharna, Gorkhunga, Hansapur, Jukena, Juluke, Keemadada, Kerunga, Khan, Nepal, Khanchikot, Khandaha, Khidim, Khilji, Maidan, Mareng, Narapani, Nuwakot, Pali, Parena, Pathauti, Pathona, Pokharathok, Sandhikharka, Siddhara, Simalapani, Sitapur, Subarnakhal, Thada, Thulo Pokhara
[edit] See also
[edit] References
- Arghakhanchi TIMES
- Districts of Nepal at statoids.com
| |||||||||
|
| This Nepali location article is a stub. You can help Wikipedia by expanding it. |
Chhatraganj
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
| Chhatraganj | |
| Country | |
| Population (1991) | |
| - Total | 2,927 |
| - Religions | |
Chhatraganj is a village in Arghakhanchi District in the Lumbini Zone of southern Nepal. At the time of the 1991 Nepal census it had a population of 2,927 and had 578 houses in the town.[1]
[edit] References
- ^ "Nepal Census 2001".
|
| This Lumbini Zone location article is a stub. You can help Wikipedia by expanding it. | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
better Late than Never!
The last month and a half in Nepali politics has witnessed a silent revolution of sorts. No, it’s not the Maoists’ who are at the helm of this quiet revolution. Rather, it is the Nepali Congress that has finally begun playing the role of a credible opposition party by checking Maoist aggression on issues related to the Nepali Army, religion and land ownership.
On the Nepali Army
Through Koirala’s Machiavellian style of leadership, the Nepali Congress has begun to simultaneously chip away at each of the Maoists’ Achilles’ heels. First, the pivotal role that the Nepali Congress played on the issue of recruitment for the Nepali Army was commendable.
The NC’s rise to the defense of a national institution that has demonstrated its professionalism and commitment to democracy time and again, has placed the Nepali Congress is a completely different limelight. The outpouring of support on the Army’s position on recruitment sounded more like the type of rhetoric that would come from a national government than from an opposition party.
Although the sudden burst in support for the Nepali Army most certainly had its own brand of political motivation, the NC’s demand to maintain the political independence of the Nepali State’s tier-one security asset was well-timed and immaculately executed.
The message that the NC delivered was flawless - that the Nepali Army should not be dragged into political controversy, should be permitted to fill its vacant spots and that the pursuit of both of these tasks is in the national interest and not in contravention (in either letter or spirit) of the Comprehensive Peace Agreement.
By adopting this line, the Nepali Congress demonstrated its capacity to learn from past mistakes, its ability to adapt to Nepal’s changed political context and more importantly, its ability to contain Maoist ambitions in a very logical and disarming manner.
By insisting that the Nepali Army be permitted to carry on with filling its vacant positions, the Nepali Congress also managed to weaken another pillar of unyielding Maoist support - Mr. Ian Martin, who at the time of this writing, is rumored to be in the process of being “diplomatically” replaced.
On Religion
The controversy over whether Indian or Nepali priests should conduct ritual prayers at the most significant Hindu temple in the world (Pashupatinath) was dumb luck for the Nepali Congress and truly a dumb calculation on the part of the Maoists’.
By forcibly intruding on a matter of religious significance, the Maoists’ literally shot themselves in the foot. A blatant violation of the tenet of maintaining separation between religion and the state occurred and the Nepali Congress was at the right place at the right time to capitalize on this Maoist blunder.
As the saying goes, one must make hay while the sun shines and this was exactly what the Nepali Congress did. As soon as the news of YCL (Maoist) cadre physically assaulting Hindu priests hit the airwaves, the Nepali Congress was at the forefront demanding a reversal of the Maoist government’s decree to discontinue the tradition of Indian priests performing religions rites at Pashupatinath.
The NC’s stance immediately curried Indian favor, especially from within the ranks of India’s powerful Hindu-aligned BJP party, and also from Nepal’s religious Right. The memory of Nepal’s top Hindu activist having been murdered by the Maoists’ emerged to the top of the rhetorical agenda and on a second issue in succession, the Maoists’ were forced to concede their original position.
Once again, most peculiarly, the Nepali Congress demonstrated the qualities of a ruling party while playing the role of an opposition force. If only some semblance of such high thinking had characterized some of their rhetoric when the NC was actually in power (at any point in the post-1990 period), it would be the NC and not the Maoists’ who would be riding at Nepal’s helm today.
On Property Rights
Although the issue of land reformation is a complicated one, the NC’s insistence that the Maoists’ return stolen property to their rightful owners, is brilliant. The logic forwarded (and rightly so) by the Nepali Congress is that the return of property is a priority that the Maoists’ agreed to on paper, as part of the Comprehensive Peace Agreement and multiple successive agreements thereafter. The Maoists’ have failed to deliver.
So when the Maoists’ complain that the NC is not allowing the peace process to reach its logical conclusion by stone walling the Maoist combatant issue, the NC’s response is that while important, the Maoist combatant issue isn’t the only item on the peace agenda. To this, neither the Maoists’ nor Ian Martin, nor any foreign government sympathetic to the Maoist cause has a logical response and the NC knows this.
The manner in which the NC has framed this debate is that legal procedures and not forced acquisition should guide the process of land reform. Many of the landowners who have been disenfranchised by the Maoists, belong to the ranks of the Nepali Congress. But political activists have rights too and there is no constitutional exception when it comes to the State’s responsibility to protect the rights of its citizens. It is unfortunate for the Maoists that in this particular case, it is they who are the perpetrators of the crime and soon to be the prosecutors of the “criminals” as well.
Conclusion
The Maoists’ had initially gauged Girija Koirala’s lust for power aptly. By luring Koirala with the dream of becoming Nepal’s first President, the Maoists’ gained one concession after another from the SPA (Seven Party Alliance). They used Krishna Prasad Sitoula and Shekhar Koirala to forward the Maoist agenda and in doing so, managed to keep the international community at bay. The Maoists’ used the UNMIN (UN Mission in Nepal) to consolidate their credibility, opted for elections once they were certain to deliver a stunning victory and finally ascended the apex of Nepal’s power pyramid.
Now the dream is over and it is increasingly apparent that all of the Maoists’ tactical calculations have been on target with the exception of one. The Maoists’ appear to have grossly underestimated Koirala’s single, yet prescient talent - his tired and true subject matter expertise in bringing down governments and political opponents, with finesse and unassuming candor.
Girija Prasad Koirala may fail every test known to man in good governance; he may be clueless in the art of management; he is certainly a stranger to the idea of succession planning and intra-party democracy. But when it comes to undermining and humiliating his political opponents, Girija Koirala is a one man army; a global authority whose services would benefit any effort at toppling governments and breaking up coalitions, anywhere in the world.
It is under Girija Prasad Koirala’s leadership that the Nepali Congress is finally showing some mettle. And given all the totalitarian hints the Maoists keep dropping, the dismal state of lawlessness, and an economy of the verge of collapse, the time is coming once more for the Nepali people to choose between the lesser evil - Girija Koirala with his demonstrated deficiencies in constructive leadership or Pushpa Kamal Dahal with his demonstrated proficiencies in orchestrating cold-blooded mass murder.
On the Nepali Army
Through Koirala’s Machiavellian style of leadership, the Nepali Congress has begun to simultaneously chip away at each of the Maoists’ Achilles’ heels. First, the pivotal role that the Nepali Congress played on the issue of recruitment for the Nepali Army was commendable.
The NC’s rise to the defense of a national institution that has demonstrated its professionalism and commitment to democracy time and again, has placed the Nepali Congress is a completely different limelight. The outpouring of support on the Army’s position on recruitment sounded more like the type of rhetoric that would come from a national government than from an opposition party.
Although the sudden burst in support for the Nepali Army most certainly had its own brand of political motivation, the NC’s demand to maintain the political independence of the Nepali State’s tier-one security asset was well-timed and immaculately executed.
The message that the NC delivered was flawless - that the Nepali Army should not be dragged into political controversy, should be permitted to fill its vacant spots and that the pursuit of both of these tasks is in the national interest and not in contravention (in either letter or spirit) of the Comprehensive Peace Agreement.
By adopting this line, the Nepali Congress demonstrated its capacity to learn from past mistakes, its ability to adapt to Nepal’s changed political context and more importantly, its ability to contain Maoist ambitions in a very logical and disarming manner.
By insisting that the Nepali Army be permitted to carry on with filling its vacant positions, the Nepali Congress also managed to weaken another pillar of unyielding Maoist support - Mr. Ian Martin, who at the time of this writing, is rumored to be in the process of being “diplomatically” replaced.
On Religion
The controversy over whether Indian or Nepali priests should conduct ritual prayers at the most significant Hindu temple in the world (Pashupatinath) was dumb luck for the Nepali Congress and truly a dumb calculation on the part of the Maoists’.
By forcibly intruding on a matter of religious significance, the Maoists’ literally shot themselves in the foot. A blatant violation of the tenet of maintaining separation between religion and the state occurred and the Nepali Congress was at the right place at the right time to capitalize on this Maoist blunder.
As the saying goes, one must make hay while the sun shines and this was exactly what the Nepali Congress did. As soon as the news of YCL (Maoist) cadre physically assaulting Hindu priests hit the airwaves, the Nepali Congress was at the forefront demanding a reversal of the Maoist government’s decree to discontinue the tradition of Indian priests performing religions rites at Pashupatinath.
The NC’s stance immediately curried Indian favor, especially from within the ranks of India’s powerful Hindu-aligned BJP party, and also from Nepal’s religious Right. The memory of Nepal’s top Hindu activist having been murdered by the Maoists’ emerged to the top of the rhetorical agenda and on a second issue in succession, the Maoists’ were forced to concede their original position.
Once again, most peculiarly, the Nepali Congress demonstrated the qualities of a ruling party while playing the role of an opposition force. If only some semblance of such high thinking had characterized some of their rhetoric when the NC was actually in power (at any point in the post-1990 period), it would be the NC and not the Maoists’ who would be riding at Nepal’s helm today.
On Property Rights
Although the issue of land reformation is a complicated one, the NC’s insistence that the Maoists’ return stolen property to their rightful owners, is brilliant. The logic forwarded (and rightly so) by the Nepali Congress is that the return of property is a priority that the Maoists’ agreed to on paper, as part of the Comprehensive Peace Agreement and multiple successive agreements thereafter. The Maoists’ have failed to deliver.
So when the Maoists’ complain that the NC is not allowing the peace process to reach its logical conclusion by stone walling the Maoist combatant issue, the NC’s response is that while important, the Maoist combatant issue isn’t the only item on the peace agenda. To this, neither the Maoists’ nor Ian Martin, nor any foreign government sympathetic to the Maoist cause has a logical response and the NC knows this.
The manner in which the NC has framed this debate is that legal procedures and not forced acquisition should guide the process of land reform. Many of the landowners who have been disenfranchised by the Maoists, belong to the ranks of the Nepali Congress. But political activists have rights too and there is no constitutional exception when it comes to the State’s responsibility to protect the rights of its citizens. It is unfortunate for the Maoists that in this particular case, it is they who are the perpetrators of the crime and soon to be the prosecutors of the “criminals” as well.
Conclusion
The Maoists’ had initially gauged Girija Koirala’s lust for power aptly. By luring Koirala with the dream of becoming Nepal’s first President, the Maoists’ gained one concession after another from the SPA (Seven Party Alliance). They used Krishna Prasad Sitoula and Shekhar Koirala to forward the Maoist agenda and in doing so, managed to keep the international community at bay. The Maoists’ used the UNMIN (UN Mission in Nepal) to consolidate their credibility, opted for elections once they were certain to deliver a stunning victory and finally ascended the apex of Nepal’s power pyramid.
Now the dream is over and it is increasingly apparent that all of the Maoists’ tactical calculations have been on target with the exception of one. The Maoists’ appear to have grossly underestimated Koirala’s single, yet prescient talent - his tired and true subject matter expertise in bringing down governments and political opponents, with finesse and unassuming candor.
Girija Prasad Koirala may fail every test known to man in good governance; he may be clueless in the art of management; he is certainly a stranger to the idea of succession planning and intra-party democracy. But when it comes to undermining and humiliating his political opponents, Girija Koirala is a one man army; a global authority whose services would benefit any effort at toppling governments and breaking up coalitions, anywhere in the world.
It is under Girija Prasad Koirala’s leadership that the Nepali Congress is finally showing some mettle. And given all the totalitarian hints the Maoists keep dropping, the dismal state of lawlessness, and an economy of the verge of collapse, the time is coming once more for the Nepali people to choose between the lesser evil - Girija Koirala with his demonstrated deficiencies in constructive leadership or Pushpa Kamal Dahal with his demonstrated proficiencies in orchestrating cold-blooded mass murder.
new load sheading
oad Shedding Schedule January 11, 2009, now its 16 hours per day
God save us. Load Shedding Schedule January 11 2009. Now we are facing 16 hours per day load shedding. Thanks you to all the political leaders, parties and the current government for giving us such a wonderful gift.
This is the darkest day for Nepal. Literally the darkest now.
This is the darkest day for Nepal. Literally the darkest now.This is the worst day :-(.
its just my thoughts about my ////////////
It is really hard to believe that Nepal has a democratic government. By Krishna Giri Instead of mocking Nepali leaders, this time my thoughts were going towards the country and countrymen. Bulldozed by the political and leadership changes; besieged by living and security conditions; aggravated by the false hope for water and electricity, people are going through [.
waht the hell going on this tim CAN
i went to visit c the CAN but today they charged 100 rupees which is big amount for me
waht tthe hell they want to do where is our government? i know they dont pay any vat or any kind of fee for that entrance fee....................what the hell doing.
jago student jago
waht tthe hell they want to do where is our government? i know they dont pay any vat or any kind of fee for that entrance fee....................what the hell doing.
jago student jago
Thursday, January 15, 2009
Tuesday, January 6, 2009
Monday, January 5, 2009
Pasupati nath is not only …………….
About the pashupati naths temples controversy should be solve quick,
We all Hindu( specially nepali) its just only a temple. But in my thought
Its more than that, its our( Nepalese) identity. Its not only identity its our
Source of income.
Yearly more than 10 billions Hindus move for religious tour, if we can have only
10 million Hindus come to visit us it will definitely help in our economic.
Sunday, January 4, 2009
nameste
hello everone and nameste
this is me kiran khatri
i am very new in blog how to use this site and what can i earn form it i dont know so please help me out i hope you will help me out.
kiran
this is me kiran khatri
i am very new in blog how to use this site and what can i earn form it i dont know so please help me out i hope you will help me out.
kiran
what we can about pashupati nath's problem?
in my idea we cant do any thing at all about it. its a matter of goverment and pasupati naths own problem but the polities should not be there .
Saturday, January 3, 2009
life is much hard than we expect
life is hard than we think and imagination, what can we do.......its not in our hand pro bely .
no bati at all
no bati at all in nepal what to do, how will our future and what we will do and how we will face this problem
no bati at all
no bati at all in nepal what to do, how will our future and what we will do and how we will face this problem
Thursday, January 1, 2009
hello to everyo9ne and happy new year
hello every one and happy new year 009. we all know that we all celebrate English new year very happily and our own festival but why we all forget about our own naya sal ( new year).
kiran
kiran
Subscribe to:
Posts (Atom)