पार्टी र कलाकार

अभिनेता मनोज गजुरेल- राम्रा हास्यव्यंग्य लेखक पनि हुन्। त्रिभुवन विश्वविद्यालयबाट पत्रकारिता विषयमा स्नातक गजुरेल डामाडोल  हास्यव्यंग्य अनलाइनका सम्पादक पनि हुन्। यो अंकदेखि हामीले उनको नयाँ स्तम्भ 'लास्टपेज' सुरु गरेका छौं। यस स्तम्भमा गजुरेलले पाठक  रुचिलाई ध्यानमा राखेर आफ्ना कुरा राख्नेछन्। आशा छ, मनोज गजुरेलको यो स्तम्भबाट हाम्रा पाठकले यथेष्ट मनोरञ्जन, सूचना एवं  सन्तुष्टि प्राप्त गर्नुहुनेछ। -सम्पादक

'भुवन केसीजस्ता रसिक नायक पार्टी प्रवेश गरेपछि बल्ल एमालेको लिङ्ग पहिचान भएको छ,' एक दर्शकले भने। अर्काले थपे- 'नीरजस्ता  महान् राजाहरू सर्वहारा बनेपछि बल्ल माओवादीको सैद्धान्तिक अङ्ग प्रस्ट भएको छ।' तेस्रा दर्शकको तर्क थियो- 'स्वतन्त्र रहनुपर्ने  कलाकारहरू पार्टीको पकेटमा पसेपछि तिनको रङ्ग छेपारामय भएको छ।'

कलाकारका बारेमा यस्ता प्रतिक्रियाहरू जताततै सुनिन्छन्। कहिलेलेकाहीं त्यसको जवाफ हामीले दिनुपर्ने अवस्था आउँछ। हुनत जवाफ दिने  आधिकारिक व्यक्ति यो स्तम्भकार होइन, तर पनि पेसागत धर्म निर्वाह गर्ने क्रममा विभिन्न दर्शकहरूलाई दिइएका जवाफका केही अंश

' लास्टपेज' को पहिलो अंकमा प्रस्तुत गरिएको छः

'फलानो कलाकार त चिलानो पार्टीमा गएछ नि ?'

-'जानेलाई सप्रेम बिदाई, आउनेलाई न्यानो स्वागतको संस्कार बढाऔं।'

'यो पार्टीले कारबाही गर्ने भएपछि पो त्यो पार्टीमा गएको रे त π'

-'मेरोमा रहुन्जेल इमान्दार, तेरोमा जाँनासाथ गद्धार- यस्तो विकृत सोचको छैन उपचार।'

'कलाकारले त कला पो देखाउनुपर्छ, राजनीति गर्ने हो त ?'

-'राज्यको नीति सबैले बुझ्नुपर्छ— पद, प्रतिष्ठाको पछि पो कुद्नु हुन्न।'

'पार्टीमा आबद्ध कलाकारमात्र देश र जनताका लागि प्रतिबद्ध हुन्छन् र ?'

-'पेटीमा बसेर सारङ्गी बजाउनेले पनि उत्तिकै देश र जनताको भाषा बोलिरहेका हुन्छन्।'

'पोलिटिक्स इज डर्टी गेम भन्छन् नि केही कलाकारहरू ?'

-'मिस अन्डरस्टयान्डिङ π राजनीति देश हाँक्ने इन्जिन हो- केही मेकानिक्सहरू मात्र अदक्ष भए।'

'के कलाकारहरू साँच्चै कसैका हैनन् त ?'

-'प्रश्न नै गलत छ। कलाकार कसैका हैनन् भन्ने तर्क नै गलत छ-कलाकार सबैका हुन्।'

'सबैको हुन खोज्दा कसैको पनि नरहने स्थिति आउँदैन ?'

-'कला र विचार आफ्नो लैजाने हो, मञ्च जसको प्रयोग गरे पनि हुन्छ।'

'कलाकारले त कलाकारिता गर्ने हो, कहाँबाट आयो यो बिचारको कुरा ?'

-'बिचारबिनाको कला र भैंसीको थलाबीच केही फरक छैन।'

'कलाकारलाई नेताहरूले किन स्वागत गर्छन् होला ?'

-'उनीहरूलाई लाग्दो हो- जनता आफ्नो पाकेटका एटीएम हुन्, जसलाई चाहेको बेला भजाउन सकिन्छ।'

'त्यसो भए जनता पार्टीहरूका एटीएम हैनन् त ?'

-'अहँ, पटक्कै हैनन्। कला र विचारमा देश र जनता बोकेर हिँड्ने कलाकार नै जनताका सच्चा प्रतिनिधि हुन्। जनता कसैका बैंक ब्यालेन्स  हैनन्, उनीहरू त यो देशका आन्तरिक पर्यटक हुन्- जो कहिले यो पार्टीलाई मान्छन्, कहिले त्यो विचारलाई असल ठान्छन्। कहिले यता  बस्छन्, कहिले त्यता पस्छन्। तपाईंको पर्यटनस्थल (पार्टी) आकर्षक रहुन्जेल पर्यटक त्यहीं रहन्छन्, जब दुगन्र्ध बढ्छ, आकर्षण घट्न थाल्छ-  तब नयाँ पर्यटनस्थलको खोजीमा लाग्छन् π

राजनैतिक कार्यकर्ताका नजरमा यो अराजक विचार होला, तर जनताका नजरमा यही नै राजनैतिक पार्टी र नेतृत्वलाई सही दिशामा डोर्‍याउने  प्रभावकारी उपाय हो।